Öylesine yorgun ki yüreðim
Hükmediyor tükeniþler bedenime
Gözlerimde yangýn ertesi küller
Bir avuç köz basmýþým yarama
Cayýr cayýr...
Dilimin ucuna ucuna gelip
Çýkmazlara dönüyor sözler
Bakýþlarýmda
Karanlýk gölgeler...
Parmaklarým tutuklu
Kalem düþman kelimelere...
Cümlelerim deprem geçirmiþ
Heceler harflere hasret
Viran þehirlerin isyaný yaþar geçmiþimde
Caným sýkýlýyor dostum
Caným
Sýkýlýyor mu
Yanýyor mu bilmiyorum
Halbuki mevsim bahar
Aylardan Nisan...
Dedim ya dostum
Gelen mi var ufukta
Yoksa giden mi benden
Mevsim hazan olmalýydý aslýnda
Günler hüzün çiselerken
Eylül Gökdemir