gidiþinde seni hatýrlatan her þeyi
yüreðime hapsettim anýlarýmý yutkunup
geride hasat diye býraktýðýn
anýlarýmý tek tek topluyorum
hani beni göz ucuyla süzüp
unut artýk arama diyorsunda
sensizliðin acýsý ben ölmeden
söyle canýmýn içi yok olur mu
gittiðin günüde saatide unuttum
baðýþýklýk kazandým sanki bir asýr oldu
hani sana diyordum ya
güven bana dað gibi arkandayým
bak þimdi o koca çýnar
içten içe çürüdü yok oldu
mutluluk benim de hakkým deðil miydi
kader zamansýz ördü aðlarýný
mutluluk bu kadar mý zordu
beraber mutlu olsaydýk ne olurdu
eðer bir gün piþman olursan
içindeki yangýnlar yakarsa seni
sevdiðimi hatýrla unutma beni
kaldýr baþýný bak gök yüzüne
ayýn tam üstünde
kederli bir bulut göreceksin
aðlamamak için zor tutar göz yaþlarýný
dayanamaz o da daha fazla
yaðmur olur düþer üzerime
içimde canlanýr bahar yeniden
mevsimler bile deðiþir mutluluktan
zamansýz açar çiçekler güler papatyalar
kabus dolu geceler bitmeyen saatler
ruhumun bedenimi sessizce terk ettiði
göz kapaklarýmýn arasýndan
hayal meyal görüyorum seni
çok uzaklardan çaðýrýyorsun beni
pamuk tarlasý gibi bulutlarýn arasýndan
koþarak deðil uçarak yanýna geliyorum
hasretle sarýlýyorum sana
birden her yer kapkaranlýk oluyor
içimi bir titreme sarýyor
saatin çýnlamasýyla korkuyla uyanýyorum
yaþadýklarýmýn bir rüya olduðunu anlýyorum...
Refik
05.04.20017
Ýstanbul