Yüreğimin Umut Çocukları..!

Ve..
Yýrtýldý sonunda..
Gökyüzünün o tül perdesi
Döküldü tesbih taneleri gibi..
Yýldýzlar saçýldý,dört bir yanýma.!


Küstürmüþler güneþi..
Solgun ve cansýzdý
Onun da bedeni..
.
Ay kararmýþ..
Yýl kararmýþ
Gün kararmýþ
.
Öksüz kalmýþ zaman..
Öksüz kalmýþ akrep,
Öksüz kalmýþ yelkovan.
.
.
Umutsuzca bakýyorum,
Camý kýrýk,
Çerçevesi daðýnýk,
Yaþamýn penceresinden;
.
Belki de..
Son kez hayallerimi yaþýyorum;

....bulutlar geçiyor göz bebeklerimden
o kara kara bulutlar..!
Her birinde..
Onlarca, onbinlerce çocuk var
ellerinde koca koca fýrçalar
Yýlmadan, yorulmadan
O kara bulutlarý
Pembenin en güzel tonlarýna boyuyorlar.!

ve þimdi...
o bulutlarda çocuk gülüþleri
yok etmiþ umutsuzluklarý,
yok etmiþler hüzünleri.!

Gülücükler..
yaðmur olmuþ
damla damla yaðýyor gökyüzünden


eðer..
kör bir kurþun,
ya da acýmasýz bir bomba yüzünden
o zamansýz ecel,o zamansýz ölüm
öpmeseydi gözlerinden...!
.
.
Artýk...
Kana bulanmýþ,
Güvercin kanatlarý.

Kan revan içinde..
Dikilen onca umut fidanlarý..!


Söyleyin canlar..!!

Þimdi kim daðýtacak
Yeniden kararan o bulutlarý.?
Kim..
Kim aydýnlatacak
Toz duman içindeki ufuklarý.?

Desenize,
Yine..
Yetim kaldý,
Yüreðimin umut çocuklarý.!
Sosyal Medyada Paylaşın: