Ateþi öyle bir öpüþün vardý ki
kanýmýn soðuða vardýðý yarda kaldý karanfil
yüreðinin aðzýna mý verilirdi de korkardým yýldýzlardan:
sanýrdým pay edinecektik ürperiþlerini
ne serçelerin duyardým ne senin þarký söylediðini
diþlerinin arasýndan dökülen her ne varsa hep.. sýzýmdý
dirice tutmayaydý acýlarý, arada bir gitmeyeydi alýp da baþýný
söylemek istediklerim adýna her ne varsa hep.. yanmayaydý dilim!
Ateþi öyle bir öpüþün vardý ki
vapurlardan bildim denizin rengini
karþý kýyýnýn adamlarýný.. iþçiliklerinden:
saçýna kapýlmayaydý rüzgar.. tüylerimle saðýlmaya
her ne varsa hep insanlarýn söylemek istedikleri adýna
birinin diðerlerine imlediðinin ötesine kanatlandýrmayaydý seni
þeytan uçurtmalarýnaydý.. aheste gerilir bulutlaraydý gökte þiir oysa!
Ateþi öyle bir öpüþün vardý ki
mektuplarca ay dönümü dudaklarýnýn yarýsý
kapansýn da olsundu arasýnda deniz, buselik Ýstanbul:
dilineydi çoban yýldýzý, þavkýn büyüsü
yoktan yere durmadý kararmaya gündüzlerin yüzü
hayli zaman sürüp geçirmiþken ebemkuþaðýnýn altýndan ölümü
kanýn soðuða yaydýðý kýyýsýndan uçurmuþtuk þaþaladýðýn ömrümüzü!
M.Mustafa USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.