Zaman týrmalar yaralarýmý: Azgýn bir Mart kedisi zaman; Kýsaltmalarýný ara duraklarýn, Ellerimle ölçüp biçtiðim Bir de karaya boyanmýþken El-âlemin yüzü. Kirli ellerim oysa ve haliyle bedenim…
Pür-ü pak olsa yüreðim, Kime ne? Kin(r)lerinden arýnýp da gel bayým, Konakla ruhumda: Deþifre edelim hadi, Kýr çiçekleri tazeliðinde olsam, kime ne? Ya da dikeni yüreðine batan bir gül’sem: Acýyý yine kendi kanýna bana bana.
Babam koymuþ adýmý Doðduðum o yaz gecesi: Ýlk çocuk ilk heyecan. Keþke sorsalardý; Ne olsun adýn? Hiç düþünmedim bayým, derdim, Usulca dönerdim bu kez Ölümün rahmine, Durduðum kabahat be, anne!
Duyduklarýn mý ne? Sadece þehir efsanesi, bayým. Kýrgýn mizacýmýn da ilk þifresi: Gülmekten geçtim, Aþktan da, Yine baðýmlýyým tüm tek heceli duygulara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.