YALAN MI ŞİİRLERİ MESKEN TUTTUĞUM?

Ritmi kayýp bir þehir gibiyim:
Gündüzü alaylý,
Gecesi mektepli,
Hüznü fazlaca edepli.
Bir denizyýldýzýyým zaman zaman,
Tenim ne yanýk ne de kuru,
Beyaza boyamýþ Tanrý beni:
Önce varlýðýmý emanet etmiþim
Sonra da yürekte saklý derlenmiþ aryalarým.

Kimine göre vakur,
Çoðunun gözünde arýza.
Mezarýmý kazýyorum her þiirde,
Yanýk sevdalarým var bil ki her þehirde.
Mademki her þerde olmalý bir hayýr,
Belki de fazlaca yanmamalý kaybolmaksa tek derdin.

Kýnalý yapýncaktý lakabým bir zamanlar,
Nereden düþtüyse aklýma,
Evveliyatýmda:
Kýrmýzý saçlarým yaklaþmýþken belime.

Bayat ekmek gibiyim son zamanlarda;
Önce dokun ve öp beni üç kere
Tam da ortasýndan alnýmýn.
Kutsalým zannýmca,
Kurumdan görünmez yaralarým;
Kurum kurum gezinen kadýnlarýn lekesiyim
Hele ki gün yüzü görmemiþ ninnilerim
Çýkmýþken arþ-ý alaya.

H/iç kýrýntýlarýn mahsulü tedirgin bir niyaz,
Arap saçý nidalarýn da sýrtýný sývazlamak
Nankör bir istila adeta düþmüþ benliðin
Düþkün þiirlerin de nabzýný tutan bir gölge
Varlýk iþtigal ederken rahmetin eþiðinde
Az sonra çekeceðim pimini yüreðini:
Ezkaza tutukluk yaparsa kelimelerin devamý.

Bir de yitik suretim:
Nazlý büyüdüm zahir,
Elim de dolu kalbim de,
Kalan boþluðu Tanrý’ya adamýþ mademki insanoðlu,
Yalan mý þiirleri mesken tuttuðum?

Sosyal Medyada Paylaşın: