Demir yumruklar inince baþýma; Þaþtý aklým, sustu dilim. Sen üzülme, Aman gülüm…
Bak, bahar faslýdýr gelen; Týð-i gamzelerindir, Ok olup sinemi delen. Senindir bu sine, gülüm. Sen üzülme, Gül ki, gülelim…
Bilirsin… Zalime itaat yok bizim kitabýmýzda, Evlâd-ý Kerbelâ’yýz, Harama biat da yok bizim kültürümüzde, Ah gülüm! Zulme baþkaldýrýdýr bizim iþimiz; Hiç yapýþmadýk eteðinden birilerinin, Dik durduk önlerinde Eðilmedik… Ýki büklüm…
Onun içindir ki, gülüm; Meze olduk yemek masalarýnda zalimlerin, Doðradýlar dilim dilim! Ah gülüm!
Bu, bizim kaderimizdir. Sen üzülme gülüm; Gül ki gülelim…
Cahit Kýlýç Ýstanbul, 22 Mart 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.