** ZEHİR OLSA...! **

Ben bir zamanlar,
Yoðurdu üflemeden yerdim.
Dostlar sofrasýnda,
Kadehimde zehir olsa içerdim.!

Þimdi ise..

Gittiðim, oturduðum her yerde
Sýrtýmý duvara dayarým...
Kalktýðýmda
Ayakkabýmý giymeden,
Ýçinde cam kýrýklarý ararým.
Arkamdan gelen gölgem de olsa,
Döner yine bakarým...

Heleki..
Bir insan çok yalakaysa,
Çok konuþup,hep kendini anlatýyorsa
Anýnda kýrmýzý ýþýk yakarým..!

Ben hic gocunmam,
Fikirlere sonsuz saygý duyarým
Bilmediðimi bir bilene sorarým
Bazen pipiriklensem de..
Huzur bozulmasýn diye,
Salaða bile yatarým.!

Ýþte...
Bütün bu karamsarlýðý,
Bu þüpheciliði hayat öðretti bana

Ýþ iþten geçmiþ olsa da;
Tedbirli davranmayý,
Borçluyum yediðim onca kazýða.
Borçluyum"Ýþte bu"deyip te sarýldýðým,
Kardeþ bildiðim yüzlerce insana.
Kalýbýna bakýpta..
Adam sandýðým zavallýlara..!

Kimse..
Üzerine alýnmasýn ama;

***Ben artýk..
Yoðurdu üfleyerek yiyorum.
Dostlar içinde gezerken bile,
Sýrtýma çelik yelek giyiyorum..! ***

Zaten sözüm;
Çýkarcý,menfaatcý,kötü insanlara..!

21.03.2017
Mahmut Mücahit Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: