Ne deþersin küllenmiþ bir yangýnýn külünü
Görmez’ misin, þu benim acý çeken gönlümü
Bir vefasýz yüzünden, küsmüþ iken hayata
Kim avutsun þu benim, söz dinlemez gönlümü.
Aþk uðruna geçmiþte alev, alev yanmaktan
Gönlüm yorgun, býkmýþým þu yalancý dünyadan
Bir vefasýz yüzünden, býkmýþ iken canýmdan
Kim avutsun þu benim, söz dinlemez gönlümü.
Bana aþktan bahsetme, iþ açarsýn baþýma
Þimdi mevsim son bahar, çýkmaz kimse karþýma
Kim gönlünü verirdir, benim gibi þaþkýna
Kim avutsun þu benim, söz dinlemez gönlümü.
Þu son bahar günümde gönül versem birine
Ne demezler bilmez’min, gelme benim üstüme
Âþýk olsam yakýþmaz, geçmiþ varken içimde
Kim avutsun þu benim, söz dinlemez gönlümü
Kan damlatýp dururken þu gönlümün yarasý
Kýzar bana dost düþman, olmaz bunun þakasý
Sevda çekmek neyime, varken gönül yarasý
Kim avutsun þu benim, söz dinlemez gönlümü
Ahmet Yüksel diyor’ ki þimdi hazan mevsimi
Kara toprak beklerken, insan sevda çeker’ mi?
Hem’ de beni bu mevsim, korkuturken þu beni
Kim avutsun þu benim söz dinlemez gönlümü.
21 Mart 2017
Ahmet Yüksel Þanlý er