Ýçerimde bir sevda alev, almýþ yanarken
Eridim bu ateþten, taþ oldum sonra birden
Hayatýmýn en güzel, ömrümün son anýnda
Ýçime þüphe düþtü yazdý bahardý derken.
Kapýldýðým rüzgârýn, daðlar aþan yolunda
Ömrümün sonu geldi, taþlara çarpa, çarpa
Hiç gülmeden þu ömrün, berbat yaþamýmda
Yýllara yenik düþtüm yazdý bahardý derken.
Küle dönmüþ alevken benim aþkým içimde
Deþmekle bu külleri, aþk yenilenmez bende
Küllenmiþ kara sevdam yarayken yüreðimde
Ömrümün sonu geldi yazdý bahardý derken.
Bir vefasýz kadýna, kaptýrdýðým gönlümü
Meðerse hoþ sanmýþým yalan iken her sözü
Bekledim, sever diye açmadan kör gözümü
Boþuna beklemiþim, belki’ de gelir derken.
20 Mart 17
Ahmet Yüksel Þanlý er