Karanlýðýn koynundan
Çaldým.
kaldýrýp devirdim mavilerdeki gözlerini.
Mahalsiz zamanlarda iþlenmiþ
Tutkularýma bulaþan,
Kâsemleri...
Bir nidâ kadar vakitsiz.
Düþlerimde uçuþan sayelerin...
Karanlýðýn koynundan
Çaldým.
Okþadým yakamoz tadýndaki nefesini.
Soðuk rüzgarlarda ýslanmýþ
Saçlarýma dolaþan
Sözcükleri...
Bir metruk þarký kadar vefasýz.
Parmak uçlarýmda seviþen serzeniþlerin...
Karanlýðýn koynundan
Çaldým.
Kucakladým yaðmur tanelerindeki sessizliðini
Gecenin gozbebeklerinde buðulanmýþ
Mevsimlerime çýrpýnan
Saatleri...
Bir hurafe kadar lüzumsuz.
Efkâr kafesimde süzülen cümbüþlerin...
Karanlýðýn koynundan
Çaldým.
Akýttým dolma kalemindeki mor mürekkebini
Kaðýdýn güler yüzünde yaþlanmýþ
Göðsüme saplanan
Dizeleri...
Bir sýr mýsrasý kadar demsiz
Gönül cümlemde soluklanan þiirlerin...
KÜBRA GÖK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.