Duvar gibi çarpýyor söylediklerim. Duygularým felaketin habercisi sanki... Öyle bir korkutuyor ki Korkuyorum bu sefer... Bu sefer gerçekten duygularýmýn çocuðunun ellerinden tutup; Hayýr orasý yanlýþ, kaybolusun diye haykýrmak istiyorum. Bazen yapýyorum da. Ah ne yazýkki bazen.. Ey duygularýmýn çocuðu... Neden öyle bakýyorsun? Neden ki ben sana "üzülmek " ile tanismamanin yolunu göstermeye çalýþýyorum. Sen ki küçücük bir cocuksun... Nasýl da bana hakim olabiliyorsun öyle? ... Nasýl da ben bile söylediklerimi yapamayacaðýmý düþünüyorum... ... Duygularýmýn minik çocuðu...
Üzüleceksin, Üzüleceðim....
KÜBRA GÖK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübra.48 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.