Sýð denizlerin en kavi mavisinde boðulurken simsiyah bir mazi örtülür yalnýzlýðýma sinsi düþlerin hayal ettiðim pespembe rüyalarýnda yüzme bilmediðimden dalarým derinlere poyraz eserken düþüncelerimin feryatlarýna senin adýna her gün depremli þiirler adarým umarsýz yarýnlarýn gri karanlýðýnda
çabalarým çabalarým çýkamam su yüzüne yetim her duygu bir yaprak daha koparýr ömrümden
bu kaçýncý kýrýlýþ ki bir türlü doðrulamýyorum
yine de her çiçekten bal alan bir arý gibi výzýldayýp duruyorum suya düþen bedenimle canýmýn her acýyýþýnda-her yandýðýnda besteler yapýyorum karamsar þarkýlara
derinlerede bir yerlerde saðalmayan o yaranýn izi var ki hiç silinmiyor dinmiyor sýzýsý-ben kendimi parça parça bitirirken
sen giderken aðlamadým ya- mahþere sakladým gör diye gün günden yavaþ yavaþ-saat saat ölüyorum ölüyorum anne yanýna uzanmak için- o nurdan yataðýnda yanýna uzanmak için gün sayýyorum
niye dersen ben sana yaþarken doyunca sarýlamadým ben sana hiç doyamadým anne
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.