Baþý önüne düþmüþ, kirlenmiþ minik yüzü, Küçücük omuzlarý zor taþýyor bu baþý, Sevgiyle okþanmaya, nasýl da hasret o baþ, Korku ile gizlemiþ gözlerindeki yaþý.
Evi oyuncaklarý, okulu, arkadaþlar, Hepsi hoþ bir rüyaymýþ, þimdi kâbus görüyor, Nasýl da muhtaç þimdi, bir tas sýcak çorbaya... Bu soðukta üþürken elleri ve yüreði Sarýlmýþ sýrtýndaki yýrtýk pýrtýk urbaya...
Ana, baba özlemi ve memleket hasreti Aðzýndan çýkamayan o sessiz sözlerinde, Göçmen kuþlar uçuyor mahzun bakýþlarýnda Ve bir damla yaþ parlar o siyah gözlerinde...
Verin, varlýðýnýzýn ucuz bir sadakasý Sevmenizden vazgeçtim, bir bakýþlýk merhamet, Aþaðýlayarak bakýp, daha fazla ezmeyin, Kaderi üzmüþ zaten, daha fazla üzmeyin...
’Boðulsunlar, ölsünler, tek, bize gelmesinler’ Bunu diyen Avrupa, Merkel adlý bir madam, Ve hâlâ konuþmuyor Vatikan’daki adam... Hani, nerde kilise, nerde sizin haçýnýz Yumuþak minderlerde gömülüyken kýçýnýz Umurunuzda mýdýr, boðulanlar, donanlar Ýnsanca düþünenler, varsa, yüzde kaçýnýz?
Ey, batýnýn duyguyu yitirmiþ robotlarý, Rahatýnýz kaçmasýn, bu mudur niyetiniz? Varsýn karný aç ölsün, size deðmesin, yeter... Yerin dibine batsýn, bu utanç veren niyet, Ýstenen çocuk caný, rahatýnýza diyet, Ey tek diþli canavar, ey, çökmüþ medeniyet....
Egenin sularýnda çok Aylan bebekler var, Dibe çöküp kurumuþ, açamamýþ goncalar... Ve onlardan geriye kalmýþ zavallý çocuk, Sen, doymayan hýrslarýn, savaþýn kurbanýsýn. Üzül, ama utanma bu periþan halinden, Sen yazmadýn kaderi, ko, yazanlar utansýn, Sana sýrtýný dönen insaniyet utansýn, Bu ruhsuz ve kokuþmuþ medeniyet utansýn...
Ey, esmer tenli çocuk, mutlak yaþamalýsýn, Ýntikam için deðil, ilkeler için yaþa, Dünyanýn mel’âneti sýrtýna yüklenmiþken, Zor ama, ayakta kal, kendin ve ülken için Erdemli ol, bu senin yolundaki tek çýkýþ, Benim verebildiðim, yalnýz bu sýcak bakýþ...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.