Gönlüm, yüce bir dað kesilir,kýþýnda; Bembeyazdýr, karlýdýr hep Ve her kar tanesinde, yýldýz yýldýz parlar güneþin aksi, Kardelenler fýþkýrýr arada renk renk... Ve ýsýtýverir içimi, ellerime sinmiþ bir ten kokusu;
Kýþý da sýcaktýr benim gönlümün...
Baharýnda papatyalar açar gönlümün, gülen yüzleriyle, Ýpek kanatlý kelebekler uçuþur gökkuþaðýnýn altýnda, Yeþile çalan bir göz düþer, cemre sanýrým. Gelin ederim kiraz aðaçlarýný, gelinciklerden kýna yaparak avuçlarýna, Düðün-dernek, davul zurna, bir cümbüþ;
Kýrlangýçlar yuva yapar her bahar, gönlümün çatýsýnda...
Gönlümün yaz’ý, huzur mavisi engin bir deniz gibidir, Üzerinde bembeyaz martýlar süzülür Gün batýmlarý; turuncu, pembe, eflâtun, kýzýl... Uzak bir sahilden bir keman sesi duyarým bazen, Âþina bir el dolaþýr göðsümde, belki bir hayal, Bir þeyler söylemek isterim, söyleyemem;
Þiirler düþer gönlüme yaz akþamlarý...
Sonbaharýnda, bakýr rengi yapraklarla beraber, Bir esmer bakýþ gönlüme; hercai menekþelerin hüznünü döker. Bir rüzgâr eser hafiften; yârin saçlarý uçuþur uzakta sanýrým, O zaman hasretiyle yanar yüreðim, Anlarým; bu hüzün mevsimi, sonbahardýr.
Her sonbaharda, yüreðimde boynu bükük bir ’Güz Gülü’ vardýr Ve ömrü, ömrüm kadardýr...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.