Karþýlar ulu çýnar makbere gelenleri, Dinlendirir ruhlarý uzaktan gelen ezan. Bir aþkýn çýkmazýnda çaresiz kalanlarý, Toprak basar baðrýna derdine olur derman.
Bir bir gitti gelenler baki kaldý sýrlarý, Makberler dile gelse her þey olurdu ayan. Duyarsan öldüðümü seyran eyle kýrlarý, Bir kez hisset ne olur? Yüreðinde bir hüsran.
Hasret çeken kalplere ölüm belki son çare, Vuslatsýz aþýklara kurulur mu ki mizan? Divaneyim ah aþkým! Yüreðim pare pare, Derbeder þu gönlüme olsaydýn keþke mihman.
Gelmek nasip olsaydý bir kez daha âleme, Istýrap çeken gönlüm sana olurdu hayran. Bir yel olur eserdim gönderdiðin selama, Kurulmaz ki yeniden Dünya denilen harman.
Düþmez gönül isyana, zamansýz gelse ecel, Her gece düþlerimde olmuþtun bana sultan. Yalan bir sevda için verirken onca bedel, Ah eden dillerime! Sunmadýn ki bir ferman.
Kalýcý olmak için geldiðim an buraya, Kucaklar bedenimi huzur dolu bu mekân. Beni sensiz býrakýp saldýn ýssýz mecraya, Sanma ki sonsuz olur sana ayrýlan zaman.
Hayata küsen Macit, vazgeçmedi hiç senden, Eksilmedi yýllarca yüreðindeki hicran. Vakit tamam olunca ayrýlýr ruhu tenden, Makbere giden yola dizilir sessiz kervan.
Mehmet Macit 28.04.2016 Dikili/Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetmacit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.