ey; lül'e

// requiem


ey;
-lül/e saçlarýn deðiyor yüzüme.
adýný anýyorum,
geçmiþ zaman dilimlerine sýðmayan;
gelecek zamaný içine hiç almayan.
ben sana bugün; eylül’e nefesin deðdiði an,
hiç aðlamayacaðým diyorum...

yine de birikiyor gözlerime
yalan yok; köþebaþlarýnda, çýkmaz sokaklarda,
yani bu þehrin sen kokan her yanýnda,
senden kaçarken seni buluyorum.
giden eylül’ün ardýndan aðýtlar yakýp,
takvim yapraklarýna not düþerken,
adýný kaç bahar andýðým yýllarda,
en çok giden eylül’e damladý gözyaþlarým...

çünkü ben; eylül’de hiç þiir yazmadým,
aðýtlar yaktým devrik yýllar adýna.
beyaz güvercinler vardý;
aðzýna zeytin dalý sýkýþtýrýlan.
barýþ namýna zerresinde,
hiç bir þeyi barýndýrmayan.
eylül’de; / ve
bir savaþ sýrasýnda vurulduðu zaman,
beyaz kanadýnda taþýmýþtýr;
þah damarýndan vurulmuþ eylül’ü...

giden seneler kadar bilirim
hiç gelmemiþ eylül’leri.
hepsi sensiz, hepsi nefessiz
ve hepsi týpký kapýyý çekip çýkar gibi,
ya da hiç bir zaman kapýmý çalmamýþ sanýrým.
o kadar yabancýydý. yani;
bilmezdim ey;
-lül/e saçlarýn düþmeseydi,
gözlerin kaybolmadan gözlerimin içinde,
gözlerini bu kadar aramasaydým,
diyecek çok þeyim olurdu bunlardan gayri.
çünkü ben eylül’e
kirpiklerinden tel yaparken,
en çok takvim yapraklarýna sildim gözyaþlarýmý.

yaþanmamýþ; / ve
hiç görülmemiþ bir rüyâ / ya da
lisanýný bilmediðim memleket gibi.
ama yine de bunlara inat, sevdalanýr gibi.
aðlamayacaðým diyorum / ama,
bir aðýdýn ardýndan içimde kaç güvercin öldü,
sayamadým benimle beraber yitip giden þeyleri.
yaþansaydý eðer; / ve
beyaz bir güvercin vurulmasaydý,
ölümün þehvetli kollarýnda.
söyleyecek çok þeyim olurdu,
bir de eylül gitmeseydi eðer...

02.ekim.2007
mustafa nazif

* fotoðraf çekimi: mustafa nazif



Sosyal Medyada Paylaşın: