Bir yol düþünün!
Baðrýnda taþ alnýnda nal izleri olan.
Bahar gelsin.
Taþlar arasýnda, mor sümbüller açan ve tezekler kokan
O yol!
Ýniltilerin, cinlerin hayallerin yoludur.
Siz hiç böyle bir yolda yürüdünüz’ mü?
Hayaller, kurduðunuz!
Hiç yolda giderken, korktuðunuz oldu’ mu acaba karanlýkta!
Sularýn sesinden.
Geceyle oynaþan, aðaçlarýn koyu karanlýk gölgelerinden!
Ve!
Guguk kuþlarýndan.
Fakirlikten, yoksulluktan.
Ýþte o korkudur, insaný gurbet ellere yollayan.
Diyar, diyar, dolaþtýran…
Keþke olmasaydý.
Yollamasaydý.
Pembe hayaller yerine, gerçekler yaþansa!
Sevdalar yaþansa, kavuþmalar olsaydý.
Ýnsanlar yollarda birbirine þaka yapsaydý, enselerine vursaydý.
Yaþamak belki daha zevkli olur.
Belki’ de, insanlarý kendi yerinde krallar gibi yaþatýrdý.
Olmadý, olamadý.
Evlat!
Yabancý diyarlarda, ölmek zor gelir hasret çeken insana.
Hep doðduðu topraklarýn düþünü kurar.
Buram, buram hasret kokarken ölüm döþeðinde.
Toprak kokar burnuna.
Memleket topraðýnýn kokusunu duyar.
Ve!
Ölüm tez gelir.
Oturur insanýn, hasret yüklü baðrýna.
Evlat!
Gurbete çýktýysan dönüþün olsun.
Ekmeðin de komþularýn olsun!
Ensene yollarda vuranýn!
Arkadaþýn olsun!
Sebze meyve yetiþtirdiðin, birazcýk’ da, topraðýn!
Ve bir’ de,
Mezarýnda, memleket topraðýn olsun.
Bunu unutma.
28 Þubat 2017
Ahmet Yüksel Þanlý er