Bulutlarýn gölgesinde yanalým seninle
Aþk sarhoþu olalým daha ilk kadehte
Bir gül gibi koklayayým seni
Acýlara inat yansýn bedenim
Umuda iter sana olan sevgim .
Sorgulara çekilir yalnýzlýðýmda yüreðim
Hükmüm verilir kalemim kýrýlýr
Susuyorsam anla nedenini
Beynim hayýr desede gözlerimde saklýsýn
Son kez dinle beni
Ve gömül suskunluða sevdiceðim
Aslýnda çok þey söylendi
Ne vaatler verildi
Söyle hangisi yerine getirildi
Kelimeler düðümlendi çýkmaz sesim
Kilit vuruldu seven yüreklere
Umutla bakan gözler çaresiz
Sana çýkan tüm yollar kapalý
Dikenli tellerle çevrildi
Sevdamýzdan korktu bizi çekemeyenler
Onlar da biliyorlar
Güçleri ayýrmaya yetmeyecek
Ýki yüzlü insanlarýn arasýnda
Biz asla olmayacaðýz
Bulutlarýn göbeðinde aþk ateþi yakacaðýz
Yaðan yaðmurlarda sarýlýp ýslanacaðýz
Ne istediðini gerçekten biliyorsan
Gözlerimde parlayan ýþýðý göreceksin
Hasrete ait sözler dökülecek dudaklarýmdan
Gözlerin nemlenecek
Ve iki damla yaþ süzülecek yanaklarýna
Bir yaprak tanesinde taþýnýr benliðim
Unutulmaz acýlar yaþasa da yüreðim
Þimdi susuyorum sonsuza dek
Bir daha aðzýmý býçak açmayacak
Düþlerimde tutsak kalacaksýn
Kelimelerin en buruk noktasýnda
Çaresizliðime aðlýyorum görmüyor musun
Biliyorsun bendeki bilinmezleri
Yaþadýk en uçlarda gizemlerimizi
Duymayacaksýn artýk seni kýran sözlerimi
Sýcak bakýþlarým sarmayacak seni
Bitkin düþmüþ duygular kalacak bizden geriye
Yalancý gülüþlerin aldatmasýn seni
Her aynaya baktýðýnda göreceksin gerçek yüzünü
Þimdi son sözlerini söyle
Fýsýlda ama gömülme sözcüklere
At imzaný koy son noktayý
Üzülmeyelim artýk ikimizde ...
Refik
27 . 02 . 2017
Ýstanbul