Bu Şehirden Gidesim Var
Alýp da baþýmý gidesim var bu þehirden.
Yetim kalsa da geçmiþte anýlar.
Kimseye bir açýklama yapmadan gidesim var.
Hem de hiç dönmemek üzere.
Giriþ katýnda oturur gibi bir apartmanýn.
Hüznün en acýlý yanýnda oturuyorum.
Ýçim nasýl yanýyor, yüreðimde ateþ þöleni.
Elimde matara, gözyaþlarým aksa da söndüremiyorum.
Sokaðý boðuyor beni.
Her an geçmiþimle savaþ halindeyim.
Yola çýkýp da bulmak için beni.
Her gün farklý bir gezegendeyim.
Ýnsanlarýn birbirini ezercesine geçtiði sokaklar.
Hýþým hýþým, yine de aðýzlarda zerre selam lafý yok.
Nasýl huþu içinde kalsýn yüreðim.
Bu þehirde bana huzur yok.
Dört koca yýl, asýrlarca zulüm sanki.
Sahilin güzelliði gözümü boyayamaz ki.
Bu þehirden gidesim var.
Hem de bugün hiç arkama bakmadan
Hem sende yoksun bu þehirde.
Ne vakit gittin, anýlarda uçtu gitti seninle.
Bir ben kaldým teneþirde.
Bu þehirden gidesim var...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.