sensizliðin buz tutan ýssýzlýðýný delip geçerek kurþunlar sýkýyor yokluðun, kalbimin çýplaklýðýna.. soluðuma diziliyor sonra içime býraktýðýn korlar bense kokunu öpüyorum kýzýl kýzýl, içtenliðinle kandýrýyorum kendimi..
duvarlara kazýdýðým tutsaklýðým þah damarý sanki elleri kirli bu þehrin, dudaklarý çið tanesi.. sýðýnýr oldu çaresizlik yalýn bir yalnýzlýða, can çekiþen solum tükendi artýk.. arala hadi parmak uçlarýnla karanlýðý, ya da bir son çiz göz bebeklerinle ahraz yanýma.. yeter ki sallandýrma zihnimi Araf’ta.. ama sakýn unutma deli gibi sana akan gözlerimi ki aklýmýn en sýð köþesinden vuruyorsun düþlerime yuvalanan kimliðinle.. terk edilmiþliðimle sýðýnýrken sana yüreðinden bir ölüm seç bana..
s’onsuzluðun bitkin imlerini taþýmaktan yoruldu yüzüm mezar oldu göz çukurlarým kalbime.. ardý arkasý gelmeyen kelimeler dökülüyor dilimden bazen üstün körü avuçluyor kalemim her birini.. aðýtlar doðuyor güneþ yerine günüme.. bilemedim, hangi denklemin bilinmeziydi gülüþüne aç kalmamýn yýllanmýþlýðý h’içsizliðini üf ederken ruhuma..
varoluþunun aðýrlýðý kadar kanadý ellerim, diriltemedim bin kez küle dönen bedenimi.. sayýsýný unuttuðum müebbetlere gardiyan oldum.. göðsümü can kemiðinden ayýrma vakti þimdi, baharý tutamayan kalbimin son kýþ öyküsü olsun bu koynundan asýldýðým gecelere daraðacý..
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.