Gecenin ikisi mi üçü mü bilmiyorum
Saat, yediðim dayak vaktinden biraz geçmiþ
Duvarlar üstüme baþýma þehir inþaa ediyor
Dudaklarým kuruydu epeyce de çatladý
Çok keyifli olmadýðým zamandan kollarýmda ki bu morluklar
Kaç defadýr bitirmeye çalýþtýðým hayatýn
kapaðýný açamýyorum, o kadar bitkinim
ve kalbimi taþýmaya çalýþan güçlü bir vücut olamadýðým içinde müteessir
Gecenin saat dördü olmalý,
uzunca bir vakit yutkunduðumdan boðazým acýyor
Kamufle olan onca ses var odamýn duvarlarýnda
Ya zihnime kurulan þehrin kalabalýðý
Ya da me’lun bir varlýðýn karnýma attýðý tekmenin tââ þuramdan yankýsý
Bir elimde kanlý peçetesi sökülen diþimin
Diðer elimin parmaklarý arasýnda gençliðim
Hangisi dinime daha çok dokunuyor bilmez haldeyim.
Çok vakittir yarýnýn düþünü kuramadýðýmdan
Ýki saat evvelinin pek önemi kalmýyor
Boþuna kýrýlmýþlýðým y’anýma zarar
Saat gecenin beþi(ði) olmalý
Salladýðý baþým sessiz ve fazla ürkütücü
Gözlerim yarý açýk ve bir noktada seyir halinde
Arasýnda cevaplarýný bulacaðým kutsal kitabýn sorularý
birikiyor zihnimde
Okumuyorum, inancým tam olsa da
öyle mecalsiz, öyle eksiðim
Ýlk zamanlar kýrmýzý olan gömleðim gözüme gri görünüyor
Kirli mi göz yanýlmasý mý
zaman geçti eskidi mi? bilmiyorum
Annemin karnýnda kaldýðým güvenli zamanlarý istiyorum
Tasasýz, masum gün’ahsýz
Yýldýzlara ulaþma vakti geldiðinde
Güneþli bulut istiyorum
Ve yüzümde ki þu maskeyi çýkarýp atmak
Çirkin kahkaha seslerinin kuklalarýný yakmak
zamanla olabilðince kapýþmak istiyorum
Ah anne bilmediðim bir dünyaya madem doðurdun beni
Bari bilmediðim el’lerin eline býrakma !!
Zeynn