Ne tamahkâr gönlüm var, gördüðüne tutulur!
Ben bu gönlümü alýr, uçurumdan atarým...
Öyle zorda koyar ki, ne yenir ne yutulur;
Böyle aç gözlünün ben, anasýný satarým!
Deli mi, akil miyim, hiç bilmem ki ben neyim?
Þu gönlümün derdinden, sanki bir divaneyim!
Bir söyleyin yetmez mi, daha nice ya/neyim;
Gönülde sevda varken, nasýl rahat yatarým?
Istýrabým dillendi, rahat vermez etrafa!
Her yandan bir ses gelir, kaçsam hangi tarafa?
Telaþýmdan düþtüm ben, sanki tam da Araf’a;
Vardýðým mahalleyi, birbirine katarým...
Kime sordumsa seni, deli dediler gönül!
Gülistandan koparýp, uzatýrsan gonca gül...
Gör o zaman açýlýp, nasýl þakýrmýþ bülbül;
Ýþte bütün bu yüzden, bülbül gibi öterim...
Gördünüz mü tamunun, kapýsýnda dumaný?
Nasýl bulut kapladý, görseniz asumaný!
Gözümde yok unuttum, tüm servet-i samaný;
Kamyon lastiði gibi, kara kara tüterim...
Antalya-2017/02
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.