2008 KUBADER "PEYGAMBERE ADANMIÞ ÞÝÝRLER YARIÞMASI" DA MANÝYONA LAYIK GÖRÜLMÜÞTÜR.
EKMEL-Ý NUR
1/
Omuz verip gök kubbede bir buluta, /asýrlar halkasýndan koþmaya gidiyoruz. Kapamayýn ne olur gözlerinizi bu gece, /bu gece uzun bir yolculuða çýkýyoruz. Sýrtýmýzda emanet bir mazi, /havf ve reca ortasýnda müstakbel, /senelerden nur, aylardan Rebiyülevvel. Süzülüp Baðdat’ýn sisli penceresinden, /ve Cebrail’den korkmuþ, Meryem’in nefesinden /müjdeler duymaya gidiyoruz. Haber salýn Âdem’in tüm evlatlarýna, /Habil’ler, Kabil’ler dirilip gelsin. /býrakýn bu gece süreyyayý /býrakýn güneþler emzirsin…
2/
Bu gece bir telaþ var Kureyþ’te, /Rab’in melekleri gökten kundaklar indiriyor. Sanýrsýn ki çöller ortasýnda bir gül, /feyz-i nurundan diriliyor. Gülizarlar yakýndýr, diye fýsýldýyor bir ses, /bir ses bölüyor karanlýðý aniden. Yanaðýnda bir öpücük, /bir öpücük ki sesi, kab-ý kavseynden…
3/ Þimdi haber salma vaktidir Nuh’a /yarýp gelmeli, /çöllerin o kumdan denizini. Þimdi haber salmalý ki Yusuf’a, /yüklensin Kenan’ýn tüm gizini… Çatlayan dudaklarýn hâkimiyken susuzluk, Ve sahibiyken yüreklerin, korku. Umudun girdabýnda esaretin gölgesini görürsün. Ve darmadaðýn bir fýrtýnayken çölde sessizlik /aniden ve sessizce /ölürsün… Ve bezirgan pazarlarýnda satýlýrken hürriyet, Ve aðlarken gökyüzünde bulut. Bu gece eðmemeli baþýný yýldýzlar. Dallarýnda umut filizlenmeli yarýnlarýn. Bu gece haber salýn kâinata, Kucaðýnda Amine’nin ilk ve son gülü /bu gece öldürmenin vaktidir ölümü…
4/
Bu gece haber salýn her yere, /kainat kitabýnýn hatimesini beklesin herkes. Bu gece haber salýn herkese, /haþiyesi düþülmez, /yükselirken çölden bu ses. Lal olsun diyorum, tüm dilleri zihayatýn, /yüreðinden saðanak saðanak fýþkýrýrken þua, /o en nurlu dilden düþsün istiyorum, /o en kutlu dua. Âminleriniz kalsýn /dilde sukut, yürekte en gür seda ile Kutsi bir týn kalsýn /kulaðýnýzda o en tatlý seda ile…
5/
Bu gece rüzgârýnda bir nurun, /birer, birer devrilirken yüreklerin putlarý. Ve sönerken baþlarýnda ateþi tüm kisralarýn, Tüller arasýnda bir adam gördü bu sahra, /zýrhýnda gül kokusu. Ra’dlarýnda gök kubbenin, Sevdaya çalan ziyasýna þahitken tüm zerresi hayatýn, /kaldýrýp attý bir kenara o onulmaz küflü kâbusu. Bu gece gömüp vakitsiz sancýlarý bir yere, /güller kuþanmýþ, /Ebabil sürüleri beklesek diyorum. Dilimizde hira’dan kalma ikra, /omuzlarýmýzda ak güvercinler… Libasýnda aþk, simasýnda muhabbet, Gökten bölük, bölük inen melekler görsek diyorum. Melekler ki meydanýnda bu asrýn bent olurken koþarak. /Cebrail’in karþýsýnda görsek bir Sultan-ý Levlak! Baþý omzunda o sadýk sevdalý, örterken mukaddes bedenini /bizde bastýðý topraklarý öpsek bu gece, Ve görmeyen gözünde Varaka’nýn, /nurunu dinlesek bu gece.
6/
Dar zamanlar, baðdaþ kurarken dar beyinlere, /ve darmadaðýn edilirken hayatlar, /sýdkýnýn zirvesinde yiðitler gördü bu topraklar. Baþlarýnda var olmanýn tek sebebiyle, /izini sürdüler hep, /çöl kumlarýný okþayarak. /ve binlerce melek binlerce kere alkýþlayarak. Avuçlarýnda küçük çakýl taþlarýnýn, /zikrini mi duydu dersin. Buheyra… Ya da parmaklarýndan akan ab-ý hayat ile /ruhunu mu yýkadý dersin. Buheyra… /kim bilir… Kim bilir dilinden düþen ilk nur sözün, /cezbesinde raks etmiþ miydi Necaþi? Ya da yanýndayken, senin /kara derisinde ter ile hiç üþümüþ müydü vahþi…?
7/
Ey tüm kutsi canlarýn seyyidi, /ey bu var olmanýn en mukaddes eri. Ayrýlýðýn gözyaþýyla el ele verip, /yürekler dolaþýyor. Mazide en güzide dört yiðit, /müstakbelde binlerin bekliyor. Kokunu duymak için gökten inse yýldýz-ý garra, /en aþk tadýnda parlar mý dersin bu sevda. Ey tüm güzelliklerin asude tebessümü, /kaç asýrdýr bir türlü kovamadýk hüznü.
8/
Gel ey! Sevdalar kuþan da gel, Ýbrahim’e uðramadan, Kabe’ye dokunmadan gel!
Gel ey! Harþrolan zamanlarýn inþirahý, Gel ey! Nurlu düþlerin feyizdar ferahý. Kokunun her katresinde, yalnýzlýðýn, /ve ben garip ve mahzun kaldým, Adýna mevlüdleri deðil ama /yüreðimden düþen mýsralarý yazdým. Gel ey! Acýsý yüreðimde kavrulan, Gel ey! Adý kendi gibi El Emin olan. Hangi bir zaman sonra visal, /hangi zamanda vuslatýn, Gel ey! Bin kere çarmýha gerildi, /ruhumda haþrolaným. Gel ey! Ne olursun Allah aþkýna, Hani en sevdiðin can aþkýna, Bir gece ansýzýn, Düþüp bir üveyikin nurlu kanatlarýndan, Ve sýyrýlýp; Aný can sayýlmýþ tüm zamanlardan, Kýþlarýmýza baharlar sun gel. Ruhumuza can ol gel.
Gel ey Amine’nin ilk ve son gülü /gel ey… /bu gece öldürmenin vaktidir ölümü…
Engin Badem -acemiþair- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.