MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

EKMEL-İ NUR
ebadem

EKMEL-İ NUR



2008 KUBADER "PEYGAMBERE ADANMIÞ ÞÝÝRLER YARIÞMASI" DA MANÝYONA LAYIK GÖRÜLMÜÞTÜR.



EKMEL-Ý NUR

1/

Omuz verip gök kubbede bir buluta,
/asýrlar halkasýndan koþmaya gidiyoruz.
Kapamayýn ne olur gözlerinizi bu gece,
/bu gece uzun bir yolculuða çýkýyoruz.
Sýrtýmýzda emanet bir mazi,
/havf ve reca ortasýnda müstakbel,
/senelerden nur, aylardan Rebiyülevvel.
Süzülüp Baðdat’ýn sisli penceresinden,
/ve Cebrail’den korkmuþ, Meryem’in nefesinden
/müjdeler duymaya gidiyoruz.
Haber salýn Âdem’in tüm evlatlarýna,
/Habil’ler, Kabil’ler dirilip gelsin.
/býrakýn bu gece süreyyayý
/býrakýn güneþler emzirsin…


2/

Bu gece bir telaþ var Kureyþ’te,
/Rab’in melekleri gökten kundaklar indiriyor.
Sanýrsýn ki çöller ortasýnda bir gül,
/feyz-i nurundan diriliyor.
Gülizarlar yakýndýr, diye fýsýldýyor bir ses,
/bir ses bölüyor karanlýðý aniden.
Yanaðýnda bir öpücük,
/bir öpücük ki sesi, kab-ý kavseynden…


3/
Þimdi haber salma vaktidir Nuh’a
/yarýp gelmeli,
/çöllerin o kumdan denizini.
Þimdi haber salmalý ki Yusuf’a,
/yüklensin Kenan’ýn tüm gizini…
Çatlayan dudaklarýn hâkimiyken susuzluk,
Ve sahibiyken yüreklerin, korku.
Umudun girdabýnda esaretin gölgesini görürsün.
Ve darmadaðýn bir fýrtýnayken çölde sessizlik
/aniden ve sessizce
/ölürsün…
Ve bezirgan pazarlarýnda satýlýrken hürriyet,
Ve aðlarken gökyüzünde bulut.
Bu gece eðmemeli baþýný yýldýzlar.
Dallarýnda umut filizlenmeli yarýnlarýn.
Bu gece haber salýn kâinata,
Kucaðýnda Amine’nin ilk ve son gülü
/bu gece öldürmenin vaktidir ölümü…



4/

Bu gece haber salýn her yere,
/kainat kitabýnýn hatimesini beklesin herkes.
Bu gece haber salýn herkese,
/haþiyesi düþülmez,
/yükselirken çölden bu ses.
Lal olsun diyorum, tüm dilleri zihayatýn,
/yüreðinden saðanak saðanak fýþkýrýrken þua,
/o en nurlu dilden düþsün istiyorum,
/o en kutlu dua.
Âminleriniz kalsýn
/dilde sukut, yürekte en gür seda ile
Kutsi bir týn kalsýn
/kulaðýnýzda o en tatlý seda ile…


5/

Bu gece rüzgârýnda bir nurun,
/birer, birer devrilirken yüreklerin putlarý.
Ve sönerken baþlarýnda ateþi tüm kisralarýn,
Tüller arasýnda bir adam gördü bu sahra,
/zýrhýnda gül kokusu.
Ra’dlarýnda gök kubbenin,
Sevdaya çalan ziyasýna þahitken tüm zerresi hayatýn,
/kaldýrýp attý bir kenara o onulmaz küflü kâbusu.
Bu gece gömüp vakitsiz sancýlarý bir yere,
/güller kuþanmýþ,
/Ebabil sürüleri beklesek diyorum.
Dilimizde hira’dan kalma ikra,
/omuzlarýmýzda ak güvercinler…
Libasýnda aþk, simasýnda muhabbet,
Gökten bölük, bölük inen melekler görsek diyorum.
Melekler ki meydanýnda bu asrýn bent olurken koþarak.
/Cebrail’in karþýsýnda görsek bir Sultan-ý Levlak!
Baþý omzunda o sadýk sevdalý, örterken mukaddes bedenini
/bizde bastýðý topraklarý öpsek bu gece,
Ve görmeyen gözünde Varaka’nýn,
/nurunu dinlesek bu gece.


6/

Dar zamanlar, baðdaþ kurarken dar beyinlere,
/ve darmadaðýn edilirken hayatlar,
/sýdkýnýn zirvesinde yiðitler gördü bu topraklar.
Baþlarýnda var olmanýn tek sebebiyle,
/izini sürdüler hep,
/çöl kumlarýný okþayarak.
/ve binlerce melek binlerce kere alkýþlayarak.
Avuçlarýnda küçük çakýl taþlarýnýn,
/zikrini mi duydu dersin. Buheyra…
Ya da parmaklarýndan akan ab-ý hayat ile
/ruhunu mu yýkadý dersin. Buheyra…
/kim bilir…
Kim bilir dilinden düþen ilk nur sözün,
/cezbesinde raks etmiþ miydi Necaþi?
Ya da yanýndayken, senin
/kara derisinde ter ile hiç üþümüþ müydü vahþi…?


7/

Ey tüm kutsi canlarýn seyyidi,
/ey bu var olmanýn en mukaddes eri.
Ayrýlýðýn gözyaþýyla el ele verip,
/yürekler dolaþýyor.
Mazide en güzide dört yiðit,
/müstakbelde binlerin bekliyor.
Kokunu duymak için gökten inse yýldýz-ý garra,
/en aþk tadýnda parlar mý dersin bu sevda.
Ey tüm güzelliklerin asude tebessümü,
/kaç asýrdýr bir türlü kovamadýk hüznü.


8/

Gel ey!
Sevdalar kuþan da gel,
Ýbrahim’e uðramadan,
Kabe’ye dokunmadan gel!

Gel ey!
Harþrolan zamanlarýn inþirahý,
Gel ey!
Nurlu düþlerin feyizdar ferahý.
Kokunun her katresinde, yalnýzlýðýn,
/ve ben garip ve mahzun kaldým,
Adýna mevlüdleri deðil ama
/yüreðimden düþen mýsralarý yazdým.
Gel ey!
Acýsý yüreðimde kavrulan,
Gel ey!
Adý kendi gibi El Emin olan.
Hangi bir zaman sonra visal,
/hangi zamanda vuslatýn,
Gel ey!
Bin kere çarmýha gerildi,
/ruhumda haþrolaným.
Gel ey!
Ne olursun Allah aþkýna,
Hani en sevdiðin can aþkýna,
Bir gece ansýzýn,
Düþüp bir üveyikin nurlu kanatlarýndan,
Ve sýyrýlýp;
Aný can sayýlmýþ tüm zamanlardan,
Kýþlarýmýza baharlar sun gel.
Ruhumuza can ol gel.

Gel ey Amine’nin ilk ve son gülü
/gel ey…
/bu gece öldürmenin vaktidir ölümü…



Engin Badem
-acemiþair-

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.