Boranlardan çýkýp geldim sana,
sürgünlerden, talanlardan...
Üstelik güz ertesiydi gönlüm
ve vakitsizdi tüm doðumlar
tüm ölümler gibi...
Bir yol arifesi deðildi sana olan umudum
bir yolun kendisiydi
býçaklar bilemiþtim göðsümün kafesinde,
yaþatýrken içinde masmavi bir kuþu
Lehçesi kýrýk sözlerim vardý
rengi kýrýk olan düþlerim gibi
yargýsýz infazlardan toplamýþtým saçlarýmýn soluk baðlarýný
donuktu bakýþlarým da týpký gülüþlerim gibi
enkazlardan çýkarmýþtým yazdýðým tüm þiirleri...
Sen öyle yalýn
sen öyle yalýnkýlýç
sen öyle b’ela
sen öyle yaðýz bir delikanlýydýn kalbimin koyaklarýnda
Ben diyorum sevdiðim
yangýnlardan çýkýp geldim suyuna, otaðýna
bir yol arifesi deðil sana olan umudum
bir yolun kendisi
beni, bana mahcup çýkartma!
03.02.2017
Sevtap Kaya Nurgönül