korkularýmýz var içimize tohum gibi serpilen.. köþe baþlarýný mesken tutan ölümün, önüne de býraksak kendimizi geçmeyecek ellerimizin kanlý pasý dilimizin buruk tadý, biliyorum..
her gün, her an aðlarken harabeye dönen içimin, hayattan nasibini alan duvarlarý, ölü bir kasýrgaya, ben býraktým ruhumu deli cesaretiyle.. varsýn kopsun kalbimde fýrtýnalar vursun sineme anarþist dalgalar.. -býrak..
nedendir bilmem düþüncelerim hep cehenneme düþme telâþýnda.. üstelik yok iken ecelin bir adý ardý arkasý gelmeyen özlemlerim birikti göz çukurlarýmda.. çýðlýk çýðlýk kýrýlmalardan ’boþver’ diyerek geçerken gönlüm, karanlýðýn sinsi sillesi hep yüzümü parçalamakta..
salt güzelliðine aldýrýþ etmeden pamuksu bulutlarý d’okudum topraðýn kalbine, gördün mü ?? yýldýzlarý iþleyip boncuk boncuk nasýr tutan gözyaþýmý akýttým göðsüne.. ve sen ruhumu terk eyledin öylece..