can kýrýklarýnýn ardýndaki gözyaþýný bilemez kimse.. bir kere içinde kaybolduysan yenilgilerin, yaþam(ma)mýþlýklar ezip geçer kalbini..
parmaklarýmýn caný çekildi resmen, can kataný olmayýnca.. bir sen büyüttüm kýzýla meyilli avuç içlerimde.. incitirim diye dokunmaktan korktuðum ayaza vuran ömrünü kirpiklerimle sarmaladýðým sen..
ki gözlerim, gecenin karasýndayken gördüm mevsimine aþýk zamansýz savrulan çiçekleri.. ve her ne kadar kokusuna gömülse de us-um en onulmaz acýlara yine gebe kaldý göðsüm..
hangi lisanýn gölgesine yuvalanmýþtýk ki anlayamadý kalbimi kalbin.. biliyor musun hem sensizlikten kavrulurken dilimin aðýdý, nefesim kesiliyor bazen artýk nasýl bi-r final yapacaksa ömrüm bir ömür bin ömrü mezar etti kendine..
....
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.