Sevdaný, yüreðimde yanan bir kor belledim Yokluðunda, o koru söndürmedim, külledim. Ayrýlýklar, soðutup kararttýkça ateþi Hasretinle yeniden tutuþturur, yellerim.
Ben, böyle, caným gibi korudum o ateþi, Geceme mehtap bildim, gündüzümün güneþi Zor dayandý firkate, bu gönül çilekeþi Öksüz çocuklar gibi, sensiz kalan ellerim...
Uzadýkça ayrýlýk, geçmiyor sanki zaman, Gökyüzüm mavi deðil, her yer gri bir duman... Hicran, hasret, tahassür, gücüm tükendi, aman Þiirler söylemiyor, lâl oluyor dillerim.
Vefasýz bir buluttan boþalýr zalim saðnak, Söndürür o ateþi, ne od kalýr, ne ocak... Korkarým, bu tufanda, saplarý kýrýlacak, Boynu bükük bakacak güz bahçemde güllerim...
Ünal Beþkese ::::::::::::::::::::::::::::::::::
firkat........:ayrýlýk tahassür: sonu gelmeyen hasret
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.