Gülmek,gülümsemek

ALLAH aðlatmasýn..Gül koçum gül..
( SIFIRA ÇARPARSANIZ SIFIR OLUR )Ýsimli kitabýnda,
ÞENOL KORAY ,
“..Tebessüm,iyilýklerin ayrýlmaz bir parçasýdýr..
Gönüldeki güzelliðin dudakta kývrýlmasýdýr..” diyor
ve ekliyor :
“..Tebessümün sýcaklýðý eritir buz daðlarýný..” diye de
ekliyor…Ben de desem mi ki :
[ Gamzeli bir gülümseme,açar gönül baðlarýný.]
Dedim iþte..
————————————————
Ýlkokulda hocam dövdü, “..Ulan ! niye güldün ! ” diye…
Dedim,hocam,( Arkadaþým benziyor sarý kedi’ye..)

Evde,sokakta gülerdim,kahkaham taþardý evden..
“..Ne dellendi ?.” diye sorar,komþu,sarkýp pencereden…

Öyle olur-olmaz gülmek,büyük ayýpmýþ,nedense ?.
Benim içim fýkýr-fýkýr..Susmak bilmezdim nedense..
.
Abim ciddi bir adamdý.,hoþlanmazdý kahkahadan…
Güldümmüydü..Bi çakardý !..Sebebini hiç sormadan..
.
Muallim Mektebinde, bir Edebiyat dersindeydim,
Kütüphanemiz vardý da, okumanýn keyfindeydim..

MARK TVEN’den bir hikâye okutmuþtu,hocam bize;
Dedi , ” Ulan bu ne böyle ? peehh !. yazýklar olsun size !.”

” Oku !.” diye bana verdi..Okurken çok gülüyordum,
Yüzü asýktý hocanýn,þimdi kýzacak diyordum..

“..Karýlar gibi gülme layyn !..” Arkalardan gelmiþti ses…
Hepimiz buz gibi olduk..Kimse almýyordu nefes…

“..O,anlýyor da gülüyor,sen anlamazsýn ki teressss !.”
Böyle söyleyen hocaydý,arkalara bakýp,ters-ters..

Beni,tek O anlamýþtý..Çok seviyordum mizah’ý;
Anlayan gülerdi elbet,var mý ki baþka izahý ?.

Yedek Subay’da gülmüþtüm, Yüzbaþý’nýn suratýna;
Acayip biniþi vardý,o güzelim,Kýr At’ýna…

Güldüm diye hapis verdi..( Ýç Hizmet Hükmüdür..) deyip,,
Topbaþýna çadýr kurup,bir gün yattým,boyun eðip..

Aslýnda çok iyimserdim,kahkaham eksik olmazdý..
Enazýndan gülümserdim,suratým hiç asýlmazdý…

PATLAT BÝR KAHKAHA !.derdim,Boþveeer..ne olursa olsun..
Ýsteyen saçýný yolsun,isteyen zýrlasýn dursun!.

Biri bana küfür etse,tutup,ona saldýrmazdým;
” Kötü söz sahibinindir..” der de geçer,aldýrmazdým..

Görüþtüðüm insanlara bir de nasihat çekerdim:
Gülün,gülümseyin her an,kahkahalar atýn ! derdim..

Güllük,gülistanlýk olur,kimilerinin hanesi,
Gülmek,gülümsemek için bulunur bir bahanesi..

—- BÝRÝNCÝ BÖLÜM SONU..
Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-12.02.2007

Sosyal Medyada Paylaşın: