Ben, ben olsam yalnýzca, -güden, güdülen Sürü- kollardým Türümü düþünürdüm "Bu Gün" ü, Çoban ardý giderdim.
Ben, ben olsam yalnýzca, -egoist, kendini beðenmiþ biri- düþlemezdim Geleceði, Torunlarýma ne diyeceðimi; "- Hayat kýsa, öleceðim nasýlsa!" derdim, Tek Gücün ardýndan giderdim.
Ben, ben olsam yalnýzca, -ama yalnýz deðilim ki- korurdum Ailemi Hayvanca, Doðada olduðu gibi.
Ben, ben olsam Nisan’da görürdüm Oynanan Oyunun Sonunu, derdým Descartes gibi;
"Düþünüyorum, öyleyse varým!"
çünki Ýnsaným, Hayvan deðilim ki!
Biz, biz olsak Toplumca, Yürütme-Yargý-idare ayýrýmýna dayanan, Demokrarik-Parlementer olan Rejimi seçer, RETÖ Anayasa deðiþikliðine(*) "Hayýr" derdik ve Atatürk’ün Ýzinde giderdik.
(*) Lütfen Atatürk Çocuklarý 11 Þiirimi okuyunuz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.