SANCILAR KUNDAĞI

I.

Sevginin hiçlik payandasý üzerinde durmuþ
denizin kravatýný baðlýyorum
güneþ ayaklarýný soktuðu sudan utansýn diye.

Zamanýn ritmik adýmlarý ile ölümlenmiþ
satranç ustasý bir berberin, kör jiletinde
kaybediþ titremesi yüreðim.
oysa arý tenimde biraz daha süzülsün diye þavký
masadaki kavanozda çýrpýnýp duruyor balýklar.


Yoksan, unuttum cemresini gözün
düþmüþtü yanan þehirler gibi duman ve kül içinde
“ellerimin menekþe gölgesinde o ölü tenin”
elma bahçelerinde yuvasýz kalmýþ kurtçuk gibi zavallý
sokulamamýþ dünyanýn yanaðýna
kalakalmýþ kalabalýklar içinde yalnýzlýðým.


II.

Çatlaðýndan sýzarken yer kabuðuna
büyütüyor bütün aðularý beni emzirecek zakkum
aldansam pýrýltýsýna
her günü yenisine mühürleyecek
bu yüzden kafir/hanelerde derviþim

Kandilime kum dolsun ki
ben ana rahmi bildim beton dökülmüþ bütün istiridyeleri
ufacýk aralýðýndan gördüm okyanus diplerini
yeþildi…

Umut güne kalsýn
kanýma kývýlcým düþüren cellat
koþmasý ürkek bir býçak korkusunda þimdi
göbek baðýmý kesecek
göðsüne yonca iþlemiþ türküler
ayaðýmýn sýzýsý ile her mevsimin kapýsýnda kalacaðým
kabuðum saðanak hüzün
meridyenim baþka gezegene öykünmede
keyfi beyde yok dudaksýz sigaramýn
kendini dilediðince veriyor mezarýna
düþ karaborsa


III.

var sayalým ki taþýz
aþk rüzgarla yeþilliyor göðsümüzü
dip komþumuz nar çiçeði
yel götürmez dostluklar var o zaman
ýþýðý balkonumuza düþürmeyi biliyoruz
zeytin dalý gölgesinde masum nehir bakýþlarýmýz
çivi delikleri daha çatlatmamýþ ömür tahtamýzý
yitik seviþmeler iliþtiriyoruz yakasýna bulutun
sonbahar yanýðý
yaralý bir yaprak

kar çiçekleri
lanetleyerek topraðý
açýyor ulu göðün yelkenini harmanýna
avuçlarýna düþerken yýldýzlarýn arasýndan kayarak
sersem taþlarýn suda sekmesi gidi çýrpýndý aþk
gömüldü derin sulara
hakikat gibi görmediðin o gök cismi, çýrýlçýplak yüreðim

dalýnda yasak meyveler veriyor hayat
oysaki sancýlar kundaðýnda çiftelediði yavrusuna
sakat bir ad doðuruyor
körler aþk der týnýsýna
yürümez bu dil dermaným
karanlýðýn merhemi bulunmaz ýþýkta

her cümle koþuþan ceset
dilimin ovasýnda öznesi ölü tümce
ruhum kulaklarýna zil takmýþ bir dilenci
ýslak tenli toprak gözlerim
katlin fikri çiçek açmýþ
gömülmeyi bekliyor þiir kefenimde
sancýsý
sanrýsý
yazgýsý
bir avuç toprak
her kavuþmak
düþümde ölü bir korkak

K.Y.

Sosyal Medyada Paylaşın: