Sustuklarýmýn adýný þiir koydular anne..
Bir uçurumu kucaklar gibi içim
baþýmda karabulutlar
gözlerim nemli
kâlbim nâr..
Rengi solmuþ gökkuþaðý
sesi kýsýlmýþ bülbül,
kanadý kýrýk serçeyim
yaralarýna hârlý ilaçlar sürüp
yarýnlarýna gerçekleri üfleyen
bir garip avare.
Boþluðun verdiði korkuda geceyi karþýlayýp
þiirin gayretiyle sabaha çýkan
duânýn gücüne tutunup, dünyayý boþ
insaný fuzuli sayan bir zayýf kul
manayý arayan zihnim
meþguli’yetim..
Rotasý þaþmýþ kaptan misâli
kliþe hayýflanmalar aklýmý bulandýran
az oradan
az buradan
ki
bir sýzýlý melodi içimde hayat
kâlbimin kýrýðýna
bomboþ
naðmelerle nota sýrala’yan..
Sanki tüm renkleri k’ayýp
virân olmuþ þehirleri aðýrlýyor zihnim
uyumak salt bir yolculuk oysa düþ(üþ)lere
inanmak mavi huzur
ve sonsuz bir adak
aldanmýþlýðýn inadýna
ki
hayatta yaptýðým en güzel þey beklemek anne..