Bazen, davetkâr, yumuþak bakýþlarýnla, Sonra birden sertleþip, çatýlan kaþlarýnla Týpký deniz gibiydin. Her halin öyle benzerdi ki denize; Ah... Kendini, benim gözümle görmeliydin...
Duygularýn deniz kadar engin, Gözlerin deniz kadar mavi, Gözyaþlarýn deniz kadar tuzlu, Dudaklarýn, denizden çýkmýþ gibi ýslaktý, Ve sen, deniz kadar güzeldin.
Denizin azgýn dalgalarýný Seviþirken coþan arzularýna benzetirdim, Hele, Kumsalda bir uzanýþý vardýr denizin, baygýn, Sere serpe, köpük köpük... Senin de o halini tanýrdým. Hangi halin olduðunu Söyleyemez, Utanýrdým... ::::::::::::::::::::::::::::::::... O, Yirmili yaþlarýmdan kalma bir izdi Zaten, Adý da Denizdi...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.