sensizm

gecenin çelik kývamýnda
susuþu karýþýyor sakallarýma,
ellerimde susuz mevsimler peydah oluyor.
sensizim ah!
önsözü ayrýlýk olan bir kentin,
meyhane kederleriyle boðuþan cümlelerinden birinde,
kirpiklerinden asýlý bir adam!
gökyüzüne.

kýrbaçlýyor sessizliðin yalnýzlýðýmý,
oysa sesinde coðrafi keþifleri kýskandýran
bir buluþtur adým.
aðzýnda uyut hadi söylenmemiþliðimi.
ýstýrap içinde kalmasýn kalbimin
onore edilmemiþliði.
ortanca bir hüsrana karýþýp kaybolmasýn,
bunca beklemiþliðim.
pas içinde kentimin tüm duraklarý,
ve hiçbir yaðmur aklamýyor,
yokluðunun çöl artýðý sancýlarýný.

kývrým kývrým olup sokuluyor göðsüme
iðne ucundan kepaze bir hasret ateþi.
sonra gözlerimden sonsuza dikiliyorum
bir iplik tortusu ile.
keþmekeþ bir kalýþtýr benimkisi
yargýsýz infazýn orta yerinde.
bembeyaz sövüyorum içimin koparýlamaz
aþk döngüsüne.
ama faydasýz kalýyor,
yýpratýlýyorum.

gülme gamzede halimin,
hüzünbaz iç çekiþlerine.
yegane kanýtýdýr bu haykýrýþlar
ustura aðzýnda yürümenin.
ve aðýr aksak bir ömür acemisinin.
avuçlarýmda nefesim,
gel dök can suyunu kurdeþen kalbime.
yutkunamadýðým tüm cümlelerimi sus,
aðrýsý kanýksanmýþ bir aþk þiirinde.
sensizm ah!

varlýðýn, alfabesidir kalbimin,
ben edilgen kalmýþ bir cümleyim.
gel ve tamamla beni kendime.

- Abdullah Cemek

Sosyal Medyada Paylaşın: