GRİ BİR MATEM

Çok özlüyorum gözlerinin kýyýsýndaki cenneti,
Denizler ’balýklara’ aç gibi seviyorum seni,
Sana yanmak çayýn ve þükür etmenin kýymeti,
Yokluðunda mezarlarýn ayak izleri
býrakmýyor peþimi,
Bir tren geçiyor yüreðimin raylarýndan,
Gülüþlerimin kemiklerini cana dönüþtüren
bir güzelliðin var sevdiðim..
Huzurun aþk tonu gözlerin nerede ?
Elimi kolumu baðlayan bir yalnýzlýðýn kasvetindeyim,
Gülüþünün, sesinin ve saçlarýnýn hasretine
içtiðim sigaralar, denizleri tutuþturur..
Ýntihar eden ’balýklar’ deðil, yüreðim olur.
Boynun sýrat köprüsünün süt beyaz baharý,
Dokunmadan sevmeyi özledim seni,
Bizim kentte illa güzellikler öldürülür,
Ya çocuklar yahut kuþlar,
Sen nasýlsýn ?
Sana bakmaya doyamadan ayrýldýðým
o elleri mutluluk daðýtan þehri özledim.
Kýzlar tepesinde sana þiirler yazmayý,
Seni görürüm diye her sokaðý dolaþmayý,
Akþam üstlerinin susan dudaklarýna seni sormayý,
Gül bahçesine kavuþma sevincini yaþayan
saçlarýndaki tokayý,
Hepsi þimdi gri bir matemdir.
Gönlümün hicraný sana kavuþmak için
takvim yapraklarýný ikiþer ikiþer koparýyor,
Sensiz geçmeyen günlerin ayaklarýna vurulan
prangalar gözyaþlarýmla bile çözülmüyor!
Oysa ben gözyaþlarýmý tanýrým,
mahirdirler.
Fakat bu özlemi kalbinde taþýmaktan,
Her an býçaklanan çocukluðum isyanlaþýyor,
Bir kuþun gökyüzüne çýðlýðýnda...

ÞÝÝR : Servan Erdinç
Sosyal Medyada Paylaşın: