Kırık/han’da İnce Bir Sızı

Candýr, canandýr, belki heyecandýr;
Sevdanýn yeri bil ki, Kýrýkhan’dýr.


Hasretlik artýk tak edince cana,
Gurbetten sýlaya sürüldüm hancý.
Gide gide vardým þu Kýrýkhan’a,
Aþk denen belaya sarýldým hancý.

Deðiþmiþ bu þehir, eskisi nerde?
Binalar yükselmiþ yemyeþil yerde,
Bir tas Delibekirli suyu ver de;
Soluya soluya yoruldum hancý.

Garbý yeli yine baðrýma esti,
Ne derman oldu, ne sýzýmý kesti,
Ceylan bakýþý bam telime bastý;
Görünce Leyla’yý dirildim hancý.

Çýktým Bayezid-i Bistam’dan baktým,
Karasu gibi düz ovaya aktým,
Kýpkýzýl güneþte benzimi yaktým;
Alan’da yaylaya serildim hancý.

Tiz bir zýlgýt kulaðýmý çýnlattý,
Ozan, barak havasýný dinletti,
Davul-zurna ortalýðý inletti;
Yar ile halaya kuruldum hancý.

Çýkmaz sevda beni iflah eder mi?
Þansýzlýk yakamý hiç terk eder mi?
Bu aþk kýyamete kadar sürer mi?
Gözleri elaya vuruldum hancý.

24.01.2017
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: