Bütün çiçeklerin kalbini kýrdýn, Þiirleri aðlattýn Bir kibrit çakýp canýný yaktýn Aþka dair ne varsa Kül ettin Ve bizi, bir öykü gibi yarým býraktýn Söyle! Deðdi mi bari?
Þimdi, mevsim kýþ bende Güneþ bile yüzümün ayazýnda Bir yaprak misali tir tir Þimdi, kalbimde üçüncü derecede yanýklar, Bilinci kapalý kalbimin, Ruhum yoðun bakýmda Düþüm çok aðrýyor benim Gözlerimde karla karýþýk yaðmur
Ve ben þimdi, hangi çocuðun saçýný sevsem sen, Elini tutsam sen, Yüzünü okþasam, Gözlerine baksam, Öfkesinde daðýlsam, Gülüþünde boðulsam Hep sen Hep sen….
Oysaki çok direndim, Oysaki sana ömrümü hiç koþulsuz verendim Kalbim sana elini uzattýkça Sen illa bir vedanýn soðuk elinden tuttun, Bir aþký, kýrýk dökük Terkedilmiþ bir beþikte uyuttun Ve sonra, sular nasýl çekiliyorsa derelerden, Öylece çekildin benden
Mademki ayrýlýða bunca deli aþýksýn Bunca tutsak… Kýyamam sana Dön demeyeceðim bu sefer Senin olsun bu zafer Ve artýk bir þiir kadar özgürsün. Yüreðin muzaffer, Aklýn muzaffer.