Kan ve yalan
.
senin yorgun parmaklarýndan geçtim,
sesinin yalnýzlýðýndan,
esmer sakallarýnýn diken bahçesinden geçtim, tüm güller kanadý
zamanýn korku tüneli
çýðlýðým capcanlý avuçlarýmda
geri koyun boðazýma, sesim büyük korkum benim.
þimdi oradan bir koyu bulut koy göðe
ben sana buradan bir adým yol
saðanak ellerin, hissediyorum
ceplerine sýðmamasý ondan
kývranan bir yaz gecesi gibi
koynumda býraktýðýn
bu taþ
bu ses
bu sus
çok aðýr
kan ve yalan
þarabýn bardakta boðulma telaþý
çatalýn ucunda uzanan o son,
o en tatlý, en vazgeçilmez parça
yüzüme aniden vuran,
nereden geldiðini kestiremediðim güneþ parçasý
cebimi nereye saklasam bulan ellerim ey!
dilimin asma kilidi düþer bazen
yýldýrým vurur alnýmýn ovasýna
omuzumu ovan eller ararým.
o çok güzel kadýnlarýn çok güzel evleri gibi
yalan bir gülümseme ile boyalý bi caddeden, geçen þehre bakarým
bir þey, ne olduðunu bilmediðim bir þey
unuttuðum ardýmda
içimde aðýrlaþan bu boþluk
tenimi inciten karanlýðý gecenin
yine bahardan kesin ellerimi
kaldýrýn, göðsüme oturmuþ yaðmuru
suskunun kemendini çözün
saçlarým bir avuç özlem çiçeði
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.