Teksiri ütopyam

bir sefer daha sev Ýstanbul`u düþürdüðün gözlerimden
okþayamazsýn mavi saçlarýný bu mevsim
gezinirken mýh gibi çakýlý kubbelerden

dünümü ýskalayan aþk
öyle saf medet umuyorsun ki yarýnýndan
görmezden gelerek lime lime dökülen parçalarýmý

ýþýða düþer gibi düþüyorsun
keder aynasý yüzüme
iþte o an
dökülüyor kor merhametin gözlerimden

bir nisana daha yüz sürüyorum
feyiz almak için tazeliðinden

yayýlýrken eflatun mumlarýn ýþýltýsý geceye
yangýným
dünden kapalý yollarým
yarýna çýkmaz bu külden belalý

yokluðun An-kara ayazýydý
kavurduðu her yanýmda hicrana biten bayýr dikenleri

kavrýyordu karanlýðýn kanatlarý ruhumu
açmýyordu ekilen gün buz yanýðý göðsümde
hasedim vardý kaptýrdýðým güneþe

hülyalarýmdý
gizleyen dünyayý göðüs kafesine

þimdi senle dirilen umut
çýkar dibine denizin

ah gecikmiþlik
yosma sokaklarýn koluna giren sarmaþýklar gibi
kýsmeti eziyet özgürlük
nasýl oturur cennetine inanmayan

sunaða sunulan yaban
avuçlarýmý nasýrlaþtýran duvarlar
uykumda gýcýrdayan hýncý kendine diþlerim

ne kadar sýktýysam da ýsýramadým katil gölgelerini

ah bebeðim
gözlerimin gördüðünü içseydi yüreðim
sürgün vermezdim hicrete
laçkalaþmýþ uslarýn
kargýyý göðüme saplayýþlarýnýn arifesiydi
böyle kanýrarak baþladý söylencem
senden yoksun güncelerde

bakma demir gibi duruþuma
her aciz býrakýldýðýmda
aðlardým sýðýnýp sýðýnýp sessizliðe
eriyip eriyip dökülen
teksir yaralarým çelikten zýrhtý
iþlerken hüznü sesime

telaþýnda iken heyelanlarýmýn
yakalandým kara sevdanýn tutkulu bakýþlarýna

baharla döþenen kahverengi tomurcuðum
sivrilmiþ aç yeþilin damlaya
kozaya düþmüþ kelebek misali
yenilmeden ütopyana
diriliþine eþ olmalý topraðý yakan cemre
yeniden yenilen yenilen yenilen…






Sude Nur Haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: