artýk ne sor ne de ara beni
çoktan unuttum maziye gömdüm seni
hiç bir þey olmayacak eskisi gibi
sen de anlatýrsýn bir gün benimle olan hikayeni
ne hayallerim vardý bilseydin seninle
denedim kaç kere olmadý bilki yeminle
öðrendim yaþamayý da sensizken derdimle
üç günlük ömrümde kaldým kendi kendimle
olmaz olsun böyle sevgi diyorum
dilim söylese de kalbim demiyor biliyorum
yaþadýklarýmýz çocukça þeyler
zor da olsa gülüyorum
unuttum desen de beni hala seviyorum seni
arkana bile bakmadan giderken sen
tek bir kelime bile konuþamadýk
baka kaldým ardýndan
gözlerindeki sýcaklýðý aradým
çünkü yüreðimin derinliklerine hapsetmiþtim seni
ama bulamadým buz daðýydý sanki
inat ettim yokluðuna seni içimde yaþattým
varlýðýnla içimde bana hiç acý vermedinki
iþte böylesine ölümüne sevdim seni...
03 01 2017
Refik
Ýstanbul