Seni kaðýda dökmek
O kadar zor ki
Tükeniyor sözcükler daðarcýðýmda
Ýsyan ediyor kelimeler her satýr baþýnda
Noktayý koyamýyorum bir türlü
Seni öyle çok seviyorum ki
Sormaya korkuyorum !
Sende seviyor musun diye
Korktuðu mu duyunca deniz geriliyor
Dalgalar çýldýrýyor
Balýkçý kayýklarý yer deðiþtiriyor
Kayalara vuran her dalgada
Deniz verdiklerini geri alýyor
Birden kendime geliyorum
Hayal etmek ne kadar güzel olsa da
Þimdi uzattýðým bu eli býrakmandan
Senin olmadýðýn bir dünyada
Tek baþýma kalmaktan çok korkuyorum
Sen gelmesen de
Düþler sokaðýnda bekleyeceðim
Mutluluk rüzgarlarý esecek peþinden
Bir yaðmur damlasý olacaksýn ellerimde
Dert çile aþk acýsý
Söyle
Hangisi daha acý verir ki
Hangisinin býraktýðý hasar kalýcý olur
Acýlara tutunabilir misin
Alýþkanlýk mý yaptý sende
Yoksa acýlar mýydý seni ayakta tutan
Mutluluk zayýf bir aný mý arar
Býrakýr kayar mý ellerinin arasýndan
Korkuyorum
Yanlýþ bir söz söylerim diye
Ama mutlu da deðilim
Mutluluklarý hep kapý arkasýnda yaþarým
Arkamdan konuþulanlar geliyor kulaklarýma
Artýk kýzmýyor gülüyorum sadece
Ölüm sessizliðine bürünüyor yer-gök
Ürpertiyle uyanýyorum her sabah
Ýçimde hasret yangýnlarý
Duruyor dünyam
Seninle uyanmak istiyorum artýk sabahlarý ...
Refik
02 . 01 . 2017
Ýstanbul