]Senden gittikten sonra,[ /iceri
Zifiri gecelerin kör kuyularýnda,
Hep ayný bilmecenin labirentindeyim.
Hani
Belirsizce! Kimsesizce!
Baharýn koynundan yaprak gibi düþmek,
Asi rüzgârda,
Oradan oraya savrulmak gibi bi sey bu
Belki de sonu yazýlmamýþ bir masaldý bu
Ve bitmiþti senin için!
Kim bilir!
Ama ben,
Seni hala görüyor,
Seni hala,
Cok seviyor.
Seni hala,
Ömrümden öte
Ruhum biliyordum.
Son ýþýklarý da sönüyor sokak lambalarýnýn,
Ne gam!
Ürküyor,
titriyor,
korkuyorum yokluðuna…
Oysa,
Gün batýmýndan korkulmaz ki hiç!
Ya,
Kýzgýn yaz gecesinde,
Buz kesip donulur mu?
Ben sensiz zamanlarý
Donup kalýyorum öylece,
Benliðim buz kesiyor…
Bak iste!
Yine ayný sorular vuruyor ç/anlarý!
Neden yok!
Neden ama neden gitti?
Hani,
Ben hep olacaktým?
Hani
Sen hep aþktýn!
Söyle sevgili;
Sen þimdi, nesin?
Sen siyahi seviyorsun ya hani,
Ya da düþsüz karanligi!
Belki de bu yüzden,
Yine dalarken gecenin huzmelerine,
Sen yoksulu yastýðýma,
Baþýmdan önce gözyaþlarým konacak…
Düþlerimde,
Senli günlerin mutluluk zirvesini yaþarken,
Uykularýmý,
Zehirzemberek ayrýlýk acýlarý bölecek belkide
Sonra, ruhumun en saklý köþesine,
Yani senin olduðun yere,
O adý batasýca ayrýlýk hançeri saplanacak.
Ve yine,
Cehennem azabýna meyilli kâbuslardan,
Kýrmýzýya boyanmýþ, göz pýnarlarýmýn ýslaklýðýyla uyanacak!
Belki de küçük odama saçýlmýþ, senli hayallerimle avunacaðým.
Biliyorum,
Oluk oluk canýmdan can giderken!
Dudaklarýma konan,
Anýlar busesi teselli edecek
Sol yanýmý,
Sen ardý!
Öyle zor ki!
Birinin adini ask diye yürege kazimak,
Ve “Ömrüm”dedigin,
“O” muhtesem soluðu,
Ýlk dönemeçte kaybetmek!
Söyle sevgili söyle!
Bu, gönlünün üc harfiyse eðer!
Neden uykularýmýn cellâdý oluyor?
Söyle…
Susma…
Konuþ!
Yürekten sevgiyse yaþananlar!
Neden son gücümü iliklerim denemiyor?
Ve de eðer,
Aþksa bu!
De bana o zaman!
Daha nerelere savuracak?
Susma!
Susma Allah aþkýna!
Susma…
Onurumu kýran bu garip duygu
Þayet aþksa!
Göz bebeklerinden süzülerek
Yüregime hancer sizdiran bu nefret niye?
Niye sevgili!
Söyle Niye…
╚►ZiþanKaramazi◄╝