her þey uzaklaþýyor iyiden kýyamet sancýsý sanki içimin boþluðu. pencereme vurup vurup topraða karýþan yaðmur dahi inliyor artýk susamýþlýðýma.. - hiç geçmiyor ki karanlýðýn diz çöktüren korkusu.
vakit uykuya hasret kaldý çoktandýr annem, tel tel okþadýðýn saçlarýma kömür karasý giydiriyorum tek tek sensizliðime yazýlan her gece, bir yetim doðuyor bedenimden ve yorgunluðum dile geliyor sonra. o soluma ok gibi çivilenen asýrlaþmýþ yokluðun var ya boðuyor kirpiklerimi girdabýnda.
her þey kötüye gidiyor dedim ya üzerime yorgan ettiðim sesin de silindi hafýzamdan. anýlar kulaktan duyma hep, ikinci el pazarý gibi. seni bana adam gibi anlatan biri de çýkmadý henüz. lakin acýlarýn maþallahý var anne, hep taze saklýyor kendini.
saydým da bini aþmýþ içimden çýkaramadýðým cenazeler. kimsesizliðim, akibetine aðýtlar yakmakla meþgul þimdi. þafaðýn gözüne de toz kaçmýþ, gördün mü teþhir edilemeyen artçý depremlere uyandýðýmdan herhalde. - kalbimin ruh küskünü aðrýsýyla benliðim titriyor yine anne.
ama aldýrma sen, kaðýdýn debelendikçe battýðýna. kalemimin ahvalini bir bilsen, gölgesi bile kaçýyor aklýmýn zorundan, topallaya topallaya.
"kalemim mecnun kalbime, kalbim aklýma pamuksu bir leke.. "
....böyle iþte
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.