çok þey anlatýr bazen suskunluk
kelimelerin sözcüklerin anlatamadýklarýný
anlatýr aslýnda
bir kaçýþ deðildir bakýþtan çok fazlasýdýr
dilin söyleyemediklerinin bir ifadesidir
yalnýzlýða mahkum kalplerin sus halidir
bir sen biliyorsun halimi
seni ne kadar çok sevdiðimi
kim bilir belki köþe baþýnda
sinsice umursamazca gülüyorsun
içimi sen biliyorsun yine de
yaptýklarýndan bir gün sen de
piþman olacak beni çok arayacaksýn
ama ben olmayacaðým yanýnda
sol yanýn hep boþ kalacak
ve beni düþüneceksin
düþündükçe seveceksin
anlayacaksýn sevdiðini
unuturum sanma adýmý
unutamazsýn
nakýþ nakýþ iþledim
sensiz nasýl nefes aldýðýmý
kolay mý sanýyorsun yokluðunda
oysa ben
her gece seninle yatýp seninle kalkýyordum
bir dua gibi ismini haykýrýyordum
bak yokluðunu da sineme çektim artýk
belki bir gün geri gelirsin diye
ömrümden ömür verdim
bir vefasýz sevgiliye
suçlamýyorum artýk seni
unut sen de yaþananlarý diyorum
hiç bir þey eskisi gibi olmayacak
biliyorum
keþkelerle yokluðunla yaþamak istemiyorum
dön sevdiðim yanýmda ol diyorum
gelmeyecek dönmeyeceksin biliyorum
umutsuz bir vakýa gibi
seni ölesiye seviyorum
dönmesen de...
REFÝK
30 _12_2016
ÝSTANBUL