Küçüğümün Hatırası

Çýkardýðýn tiþörtün sýcaklýðýyla bile ýsýnamýyorum. Yokluðun o kadar soðukki sarýldýðým hiçbir þey bir sen etmiyor...
bugün sulamadým çiçekleri
Bugün taramadým saçlarýmý
Bugün uyanmadým aslýnda.
Aynanýn karþýsýnda bir beden ama ruhum hala seninle uyuyor...
Bize dair ne varsa oradayým ben
Ellerindeyim gözlerindeyim saçlarýndayým en çokta..
sahi saçlarýn. Saçlarýn hala bana ait mi gerçekten ? Ellerin hala ellerimdemi ?
Peki ya sen hala...
Tamam sormayacaðým o soruyu.
Bir daha sevmeyeceðim saçlarýmý lakin kestirmeyeceðimde. Senden kalan ne varsa kalýcak hep bir yerlerde. Sözlerim uzayacak sen bilmeyeceksin. Ben bilmeyeceðim...
Þimdi bulutlar kirli aðlamaya utanýcak kadar... Hiçbir damla bir sen etmiyecek yanaðýmda. Yaðmurlar bile saklamaya yetmicek utançlýðýmýzý... Seviþmeye utanmayan biz her zerremizi birbirimize mühürlemiþken artýk resimlerimize bakarken bile utanacaðýz... Hiçbir söz yetmiyecek bizi anlatmaya. Hiçbir renk üstlenemeyecek soðukluðunu. Hiçbir müzik çare olmayacak çaresizliðimize...
Ellerini istesem, bir kez daha tutmak istesem! " S-O-N" demiyorum iþte. Diyemiyorum. Son olabilcek miyiz gerçekten ? Gözlerini görmek istesem bir kez daha yine bakabilecek misin Aþk’la bir biz daha edebilecek miyiz ?
Sen gideli saatler oldu dakikalat geçmiþ saatlere dönüþmüþ artýk... oysa bir kaç saat önceydi sana aitliðim. Bir kaç saat önceydi ellerinin ellerimdeki sessizliði. Üzerime giydiðim seni son seviþmelerimiz gibi yýrtýp aldýn benden. Cehenneminde yanmaya þahitlik eden yanlarým hesabýný verebilecek mi Tanrý’ya ?
Sol omzuna düþen melek kanatlarýný býrakýp gidebilecek mi bu defa ?
Þimdi her ayna bir sen... kalbim silsede sen tutmuþ yanlarým silebilecek mi ? Son ter damlalarýmýzý göz yaþlarýmýz silebilecek mi ?
Bir sen daha dokunabilecek mi bana...
Bir ben daha yakabilecek mi seni ?
Artýk herþey ayný. Cevapsýz sorular. Kalemsiz kaðýtlar, rüyasýz uykular...
Bi kezde çýkýp demiyorsun kalem kaðýtsýz olurmu diye! Oluyormuþ demekki... Kalem kaðýttan vazgeçiyormuþ iþte..
Ýnsanlar ayný yüzler ayný dudaklar, gözler, saçlar, yürüyüþler... Seni býraktýðým yollar bile ayný. Ama hiçbiri bir sen deðil iþte. Hiçbir göz sen gibi bakmýyor.
Hiçbir rüzgar sen kadar üþütmüyor iþte. Üþümek mi dediðini duyuyorum sanýrým. Evet üþümek. Hiçbir zaman sýcaðý sevmezdin sen. Sahi bende sevmezdim. Nefesin hariç... nefesinde yanmayý severdim iþte. Ama nefesin yok. Senle üþümeyi sevdim bende. Üstüme giydiðim sen bedenimden koptuðu andan beri üþüyorum. Senden önceki yaralarým hala duruyor... utanýyorum çýplaklýðýmdan deðil sana sakladýðým yanlarýmdan. Artýk içime gömdüm sana koþmalarý, kalbine sýðýnmalarý, sýðýnacak tek yerime seni sýðdýrdýðýmý...
Hiçbir el örtmeyecek onlarý. Hiçkimse bir çocuk gibi okþamayacak.
Bindiðim otobüslerde bile seni görüyorum. Herkes bir yere tutunma çabasýnda bense saða sola çarpýyorum amaçsýzca.
Gidiyorum sonunu bilmeden. Çünkü sana çýkmýyor artýk hiçbir yolum. Kendimde göremiyorum seni. Þþþttt kaybolduðumu sanma sakýn. Korkma... Bir devrimcinin duvara yazdýðý bir sözde, bir çocuðun çizdiði resimde, down sendromlu bir çocuðun nedensiz gülüþlerinde, kör bir insanýn Mavi’yi bilmeden seviþinde, saðýr birinin kendi sessizliðinde ki müziðindeyim artýk... Çünkü yavaþ yavaþ parçaladým seni. Paylaþamadýðým her þeye parçaladým. Biliyorum onlar daha iyi bakýcak sana. Ne zaman toplasan bir ben görüceksin karþýnda ama hep bir eksiklik olucak hiçbiri bir ben etmeye yetmiyecek...
sana biriktirdiðim küçük gemilere binip gelmek isterdim aslýnda...
Ama sadece umutlarýmý bindiriyorum o gemilere. Þimdi onlardanda vazgeçiyorum. Belki bir gün harf harf yüklediklerim cümle cümle vurur parmak uçlarýna... Biliyorum onlarda yorulur savrulmaktan. Biliyorum sana gelirler. Bir þiir denizine yakýþan en güzel Aþk’ ý taþýrlar son þiirimizin dizelerine.
Hiçbir yaðmur damlasý gökyüzündeki seni Aþkla aðlayamayacak benim mavi sonsuzluðuma.
Hiçbir kadýn taþýyamayacak Siyah’ý ben gibi.
Hiçbir adam taþýyamayacak Mavi’yi sen gibi
Ve hiçbir siyah Bir mavi’ye aþýk olamayacak BÝZ gibi..
.
Sosyal Medyada Paylaşın: