Tarifsiz vakitler ve tarihsiz beklemelerin
önüne set çekilmiþ
yangýný kutsanmýþ yargýlarýn notasýnda
kanýtsal ezgiyim
sýnýrý ateþle çevrili bir gül bahçesinin
dikenli tellerine takýlmýþ bir serçeyim
titrek kâlbimle.
Gözlerine ayaz vurmuþ tüm hayallerin sahibi benim
buz tutan o gözyaþlarýnýn da
aklýmdan vurulmalar falan hikâye
nafile döðünmelerin
ben iyi düþüncelerin kayb hâli
yenilginin altýn harfleriyim.
"kuþ koysunlar yoluna" diyen o þâir
dizelerinde toplarken daðýlmýþlýðýmý
itinalý gül(üþ)ler dikti gözçukurlarýma
sýrtýnda boþ yer kalmayan güvenim teselliledi sözlerimi ’bir kez daha’
ve hatta
hafýzamdaki þâirlere sorun ve dinleyin yorgunluðumu
hýçkýrýklarýmýn göç sesini
ki okurken kitaplarýna gömdüðüm ’haklýsýn’ naralarýmý
aðrýlarýmý
eksiklerimi.
Nefesimin iç çekiþleri þahit
öksüzlüðümün kalýntýlarý diz(e)lerimde
çýkmaz sokaklar niye var
adresler hâlâ yaþýyorken þehirlerde
sorular! gelmeyen tren misâli
aklýmdan çýkmayan kokusuyla hanimeli
ve annemin narin elleri
kendimi býraktýðým umut
ruhumu dinlendirdiðim o köþe
tuzlanmýþ kar gibi bazen inançlar
ama yinede aklýmýn topraklarýnda papatyalar
kederim bir türkünün ezgisi
önüm zorlu kýþ sonrasý bahar
ki sabýr kor bir ocaksa içimde
mükafat cemresi..
durum b’öyle gidiyor anne,
herþey
gibi’nin
gibi’si...