KAŞARLANMIŞ DUYGULARIN ISTAKOZ RÖVEŞATALARI

Zaman soðuðunda;
Nasýrlý ellerini ovuþturup,
Üzerinden tramvay geçmiþ,
Can çekiþen aþkýmý;
Sevinçle
Seyrediyor,
Yaþlý dilenci kadýn.
Ýstiklal Caddesi’nin
Bu köþesi
Evi barký olmuþ,
Duygularýmýn.
Çöp poþetinde,
Konteynýra
Atýlmayý bekliyor,
Anýlarým.

Eller cepte senfonisinin
Bilinmeyen notalarý;
Keyiflerini,
Sürdürmektedir kulaklarýmda.
Çözülemeyen denklemler,
Yaðlý boya tablomu çýkardýlar.
Saatlerde,
Akrep-yelkovan
Birbirine geçmiþ, arapsaçý.
Kayboldu mevsimler.
Umutlar, seviler,
Enayi gibi
Bulamaçlý rüzgarlarýn
Peþinden gittiler.
Gün ýþýðýnýn yüzü;
Mahkeme duvarý.

Alýþtýðým, O bel baðladýðým
Yaþam,
Hangi deliklere saklandý… (9.10.2010 - 8.þiir kitabýmdan)

Sosyal Medyada Paylaşın: