ÖL, DEDİM ÖNCESİZLİĞİME...

Öl dedim öncesizliðime,
Teferruatýný bilmediðim bir hutbeye sýðýndýðým
Tek izlek tek suret,
Asýlý rehavetin bataðýnda
Peyda olan malum sona yüklü kefaret.

Gölgemden nasiplendim ansýzýn,
Bukalemun i mgelerde saðalttýðým hezeyan ertesi
Kalburüstü yalnýzlýk yine eþleþen
Evrenin tek armaðaný.

Bir matemdi madem,
Bir kelam bir rahle bir yürek;
Ýçini boþalttýðým asýrlarca yüklü nedametin
Görkemli vasýfsýzlýðý mücbir sebeplerle çoðaldýðým,
Yüz görümü bir istikamette darmadaðýn,
Kanayan suresinde bilinmezin
Kandýðým yalanlarýna gülen þeytan ahkâmlarýn.

Ýpliði pazarda nice beyhude tantana,
Cafcaflý hegemonyalara yüklediðim
Basireti baðlansa ne yazar, demek nasýl ki
Muteber bir týný yine daðýlmýþlýðýmýn huzmesine sýðýntý
Bir makamda yol vermiþliði sergüzeþt bir sanrýda
Kaybolmalarýmýn esrarý sadece
Yüz görümü bir milatta saklý:
Miadý dolmuþ mutluluðun kayýp kaydý
Evrende damýtýlmýþ bir zerre de olsa
Varlýðýn hezimetinde kayýp bir yargý.

Kurtuluþ bildiðim miladýmýn arka yakasýsýn:
Yankýsýzlýðýmýn sessizliðinde eðilip büküldüðün sanrýlarýna
Gizem yüklediðim ve hatmettiðim ýstýrabý taþýrken
Sol yanýmda
Biraz da demediklerine kefilim,
Dediklerim kanarken içimde
Kanmak istediðim bir yalansýn
Yine de tedbiri elden býrakmadýðým…

Öleceðimi mimledi serçeler,
Camýmda kýrgýn gagalarý,
Kýrýk bir buse kondurdum
Ölmezden önce son serçe.
Damýttým da isini kirini yüreðin
Ve kahpe bir gölgeye vuruldum gecenin bir vakti:
Görmediðim bir mevsime
Ekmeyi düþündüðüm umutlarým.

Ola ki gelir çalarsýn
Kayýp ruhumun kapýsýný
Bil ki tanýmam senden önce kimseyi
Ve darp ettiðim bir þiiri de adarým
Ýhanet olsa da vebali
Yazmaktan geri duramadýðým
Hangi hikâye ise
Ýçinde kaybetmediðim çocuk yaným.


Ay yüzlü üþümelerimi de unuttum,
Kerelerce aldanan miadý dolmuþ ne varsa,
Her izleði sen bildim,
Her acýyý yâd ettim günbegün
Umuttun oysa nasýl derin,
Uykulara sýzan kâbuslarýn kefaretini
Boþ yere mi ödedim,
Bilinmezliðin muhafýz alayý,
Düþüncelerin zikrinde yýðýlý
Onca alayýný
Görmezden gelmek miydi
Yüreðin fiili:
Hem de bir terennüme baðdaþ kurduðum
Gök kubbede yine ve sadece
O’nun nezdinde.

Bir boyuttum boyutsuzluðun
Çalarken þarkýsýný.
Bir buluttum az sonra daðýlacak
Ve sandým ki daðýlacak o muteber yanýlgýmda
Uyumuþtum gecenin kör vakti.

Ýflah olmazdým artýk,
Ýnkâr edemediðim ne ise
Ne yalandý ne de göreceli bir kehanet:
Ýfþa ettiðim tek meblaðdý oysa
Mabedime yaðan sonsuz rahmet.


Sosyal Medyada Paylaşın: