Kesilsin düþlere giden yollar-ne yazar
adaklar toplatýlsýn dileklerinden bir bir
ürkmesin gülüþlerim
sessiz olunsun!
lirik bir dizeyle yolcu etsinler mâhþere
ki
ithafýmdýr þiirlerim Tanrý’ya bilinsin..
Eksik miydi þükür bilmiyorum
hýçkýrýklarým çýnlarken yedi kat dibinde yerin
yahut fazla mý asiydi sözlerim
tek tek alýnýrken kâlbimden sevdiklerim.
Mayasý az gelmiþ yoðurt gibi
sevinci fazla yüz
ya da hüznü kýt romanlar gibi
çoktan fazla, azdan eksik
kývamý muallak
tadsýz ve renksiz
hayata kurduðum tüm cümlelerim.
Kelimelerimi de ayýrýn hece hece
anlamak için yanmak gerek zira her harfte
kitap arasý kurumuþ gül yapraðý misâli
kýymeti etkisiz soluk bir pembe
baþdan savma yaþattýlar hayat filmini de
biliyorum alelacele
yapým yarým
yönetim düzmece.
Baþa mý sarmalýyým tüm gülüþleri
yahut hüzünleri atmalý Ýsar köprüsünden
geri mi çekmeliyim tek celsede neþemi
yüzümü gölgeleyen o mahur nefesimi
ve oturup kalmalýyým ellerim kesik belki
gözlerim kuru
sesim kayýp
dilim deniz, yine tuzlu.
Ansýzýn oldu herþey inanýn ansýzýn
düþüp kalmalarým dizüstü
þaþýp dolanmalarým mantýðýma
ve aklýmdan vurulmalarým yüzüstü.
Ermiyor fikrim hiçbir þeye
hiçbir yere varmýyor ayaklarým
gülüm de diken çoðaldý
papatya da kuru yapraklarým
asýn beni göðün göðsüne artýk
durulsun fýrtýnalarým
ki alýþtým yeryüzüne aðrýlý b’akmaya
biraz da gökyüzü þifa sürsün
can olsun yaralý ruhuma
vakit geçmeden
tutturun son hüznü de kimliðime
d’öðünsünler ardýmdan
söylensin bestem dilden dile
süzüleyim kirpiklerinden
bir yýldýzýn baðrýnda
zarif bir keder gibi gecelerin..