ASKERİN DÖNÜŞÜ

Bu mevsimde, yaylalarda sarý yaban gülleri,
Bahar gelmiþ, çiçeklenir elmalarýn dallarý...
Bitti iþte vatan borcu, yettim gayrý oyy anam,
Uzar, uzar da tükenmez, aah, sýlamýn yollarý...

Zor denkledim, düðün - dernek, bir de baþlýk parasý,
Yatak - döþek, düðün - dernek, çalgýcýlar cabasý...
’ Askerliði bitir hele’ dedi zalým babasý;
Gün sayarak, dua ile geçirdim o yýllarý.

Onur duyduk, seve seve koþtuk geldik askere,
Cephelerde kurþun attýk, kurþun yedik kaç kere.
Kimimize, benim gibi, nasip oldu tezkere,
Kimimizin, gözü yaþlý öksüzleri, dullarý...

Tam iki yýl, gurbet elde, sýlamý pek özledim,
Çift çift gezen kumrularý, haset ile gözledim.
Ben, sýlamýn hasretini yüreðimde közledim,
Es yaylamýn rüzgârlarý, savur gayrý külleri...

Yol bitiyor, sýlam, iþte, þu boz daðýn arkasý...
Dudaðýmda, bu sevdanýn yanýk yanýk türküsü,
Yan cebimde, gül Ayþe’min taþlý nikâh halkasý
Ve gözümde, yüzük takmýþ, o kýnalý elleri,,,

Anam, babam, bacým, Ayþem...Hep içimde sýzýlar,
Þükür, bizi ayýrmadý alnýmýzda yazýlar...
Ekin baþak verip, sütten kesilince kuzular
Düðün olur, sarar beni, gelin kýzýn kollarý...

Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın: